اختلال شخصیت پارانوئید

اختلال شخصیت پارانوئید چیست؟

اختلال شخصیت پارانوئید (PPD) نوعی اختلال شخصیت غیر عادی است. یک اختلال شخصیت غیر عادی به این معنی است که رفتار فرد برای دیگران عجیب و غریب است. فرد دارای شخصیت پارانوئید نسبت به سایر افراد بسیار مشکوک است. آنها به انگیزه های دیگران بی اعتماد هستند و معتقدند که دیگران می خواهند به آنها آسیب برساند. ویژگی های بارز دیگر این شخصیت شامل عدم تمایل اعتماد به دیگران، تحمل کینه ها، و یافتن رفتارهای غیرقانونی یا حتی تهدید به صادقانه ترین اظهار نظرها یا حوادث است. فرد مبتلا به PPD می تواند به سرعت عصبانی شود و نسبت به دیگران خصمانه باشد.

PPD معمولاً در اوایل بزرگسالی ظاهر می شود. طبق کلینیک کلیولند ، به نظر می رسد PPD در مردان بیشتر از زنان است.درمان PPD می تواند چالش برانگیز باشد ، زیرا افراد مبتلا به PPD ظن و بی اعتمادی شدید نسبت به دیگران دارند. یک متخصص بهداشت روان باید در بیمار اعتماد ایجاد کند. این اعتماد، به بیمار آگاهی می دهد که دارای یک اختلال است.

دلایل اختلال شخصیت پارانوئید:

علت اختلال شخصیت پارانوئید ناشناخته است. با این حال، محققان معتقدند که ترکیبی از عوامل بیولوژیکی و محیطی می تواند به اختلال شخصیت پارانوئید منجر شود.این اختلال بیشتر در خانواده هایی با سابقه اسکیزوفرنی و اختلالات هذیان مشاهده می شود. تروما در اوایل کودکی ممکن است یک عامل مؤثر باشد.

علائم اختلال شخصیت پارانوئید

اغلب، افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید رفتار خود را غیر طبیعی نمی دانند. برای شخص مبتلا به PPD کاملاً منطقی به نظر می رسد که نسبت به دیگران مشکوک باشد. با این حال، اطرافیان اعتقاد دارند که این بی اعتمادی غیرقانونی و توهین آمیز است. فرد مبتلا به PPD به صورت خصمانه یا سرسختانه رفتار می کند. کلمات طعنه آمیز آنها غالباً پاسخ خصمانه ای را از طرف دیگران منتقل می کنند، که به نظر می رسد ظن اصلی آنها  تأیید می شود.

اگرفرد با اختلال PPD شرایط دیگری نیز داشته باشد به راحتی اختلال خود را نشان می دهد. به عنوان مثال، افسردگی و اضطراب می تواند بر روحیه فرد تأثیر بگذارد و تغییرات روحیه باعث می شود فرد مبتلا به PPD احتمالاً احساس پارانوئید و انزوا کند.

علائم دیگر عبارتند از:

• اعتقاد دارند دیگران انگیزه های پنهانی دارند یا برای آسیب رساندن به آنها برنامه دارند.
• به وفاداری دیگران شک می کنند
• حساس بودن به انتقاد
• با کار کردن با دیگران مشکل دارند
• سریع عصبانی شدن و خصمانه بودن
• جدایی یا جدا شدن اجتماعی
• استدلالی و دفاعی بودن
• کاستی های خود را نمی بینند
• برای استراحت مشکل دارند

برخی از علائم PPD می تواند مشابه علائم سایر اختلالات باشد. اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت مرزی دو اختلال با علائم مشابه PPD است. تشخیص شفاف این اختلالات می تواند دشوار باشد.

تشخیص اختلال شخصیت پارانوئید:

ارائه دهنده مراقبت های اولیه، از شما در مورد علائم و تاریخچه شما سؤال خواهد کرد. آنها همچنین یک ارزیابی جسمی برای جستجوی سایر شرایط پزشکی موجود انجام می دهند. ارائه دهنده مراقبت های اولیه شما را برای آزمایش بیشتر به روانپزشک، روانشناس یا به سایر متخصصان بهداشت روان ارجاع می دهند.

متخصصین  بهداشت روان ارزیابی جامع را انجام می دهد. آنها در مورد کودکی، مدرسه، کار و روابط شما سؤال می کنند. آنها همچنین احتمال دارد از شما بپرسند که چگونه به یک موقعیت تخیل پاسخ می دهید. این برای سنجش نحوه واکنش شما در موقعیت های خاص است. سپس متخصص بهداشت روان تشخیصی را ارائه می دهد و یک برنامه درمانی را تشکیل می دهد.

درمان اختلال پارانوئید:

درمان PPD می تواند بسیار موفق باشد. با این حال، بیشتر افراد مبتلا به این بیماری در پذیرش معالجه مشکل دارند. شخصی که مبتلا به PPD است، علائم را بی دلیل می بیند. اگر فردی مایل به پذیرش درمان باشد، گفتگو درمانی یا روان درمانی می تواند مفید باشد. این روش ها:

• به فرد کمک کنید که چگونه با این اختلال روبرو شود
• آموزش ارتباط در موقعیت اجتماعی تا بدین طریق احساس پارانویا کاهش یابد.

داروها همچنین می توانند مفید باشند ، به خصوص اگر فرد مبتلا به PPD شرایط مرتبط دیگری مانند افسردگی یا اختلال اضطراب داشته باشد. داروها عبارتنداز:

• داروهای ضد افسردگی
• بنزودیازپین ها
• ضد روانپزشکی
• ترکیب دارو با گفتاردرمانی یا روان درمانی می تواند بسیار موفق باشد.

چشم انداز بستگی به این دارد که آیا فرد حاضر به پذیرش معالجه است. افرادی که درمان را می پذیرند می توانند یک شغل را حفظ کرده و روابط سالم داشته باشند. با این حال، آنها باید به درمان در طول زندگی خود ادامه دهند، زیرا هیچ درمانی برای PPD وجود ندارد. علائم PPD ادامه خواهد یافت، اما با مراقبت و پشتیبانی قابل مدیریت است.

افراد مبتلا به PPD که در مقابل درمان مقاومت می کنند، در تعاملات اجتماعی مثبت دچار انزوا و آسیب می شوند.

مترجم: مریم فدائی دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی

منبع :Medically reviewed by Timothy J. Legg, PhD, CRNP on May 17, 2017 — Written by Janelle Martel