هر آنچه که باید درباره اختلال دو قطبی بدانید!

اختلال دو قطبی چیست؟

اختلال دوقطبی یک بیماری روانی است که با تغییر شدید خلق و خوی مشخص می شود. علائم می تواند شامل خلق  بسیار بالا به نام شیدایی باشد. آنها همچنین می توانند شامل قسمت های افسردگی باشند. اختلال دوقطبی به عنوان بیماری دو قطبی یا افسردگی مانیک شناخته می شود.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است در مدیریت کارهای روزمره زندگی در مدرسه یا محل کار یا حفظ روابط مشکل داشته باشند. هیچ درمانی وجود ندارد، اما گزینه های درمانی زیادی وجود دارد که می تواند به مدیریت علائم کمک کند.

حقایق اختلال دوقطبی

اختلال دو قطبی یک اختلال شایع می باشد. متوسط ​​سن زمانی افراد مبتلا به اختلال دو قطبی، ۲۵ سالگی است.

افسردگی ناشی از اختلال دو قطبی حداقل دو هفته طول می کشد. خلق  بالا (شیدایی) می تواند چند روز یا هفته ادامه یابد. برخی از افراد در سال چندین بار قسمت های تغییر خلق و خو را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است فقط به ندرت آن را تجربه کنند.

علائم اختلال دوقطبی

سه علامت اصلی وجود دارد که می تواند با اختلال دو قطبی بروز کند:

شیدایی، هیپومانیا و افسردگی.

هنگام تجربه شیدایی، فرد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است احساس عاطفی بالایی داشته باشد. آنها  احساس هیجان، تحریک آمیز، سرخوشی و پر از انرژی دارند. در طول تجربه شیدایی، آنها همچنین ممکن است  اختلال رفتاری مانند:

• ولخرجی کردن
• رابطه جنسی محافظت نشده
• استفاده مواد مخدر

هیپومانیا به طور کلی با اختلال دو قطبی نوع دو II همراه است. هیپومانیا شبیه شیدایی اما با شدت کمتر است. بر خلاف شیدایی، هیپومانیا ممکن است در کار ، مدرسه یا روابط اجتماعی مشکلی ایجاد نکند. با این حال، افراد مبتلا به هیپومانیا هنوز متوجه تغییر در روحیه خود هستند.

در طول اپیزود افسردگی ممکن است:

• غم و اندوه عمیق
• ناامیدی
• از دست دادن انرژی
• عدم علاقه به فعالیتهای خوشایند گذشته
• دوره های خواب خیلی کم و زیاد
• افکار خودکشی

اگرچه این یک بیماری نادر نیست ، تشخیص اختلال دو قطبی به دلیل علائم متنوع آن دشوار است. درباره علائمی که غالباً در دوره های بالا و پایین رخ می دهد ، اطلاعات کسب کنید.

علائم اختلال دو قطبی در زنان

زنان و مردان به تعداد مساوی با اختلال دو قطبی تشخیص داده می شوند. اما علائم اصلی این اختلال ممکن است بین این دو جنس متفاوت باشد.

نشانه ها :

• تشخیص در ۲۰ یا ۳۰ سالگی
• تشخیص هیپومانیا که خفیف تر از دوره های شیدایی است.
• اپیزودهای افسردگی بیشتری را نسبت به قسمت های جنون تجربه کنید
• در یک سال چهار دوره  یا بیشتر  شیدایی و افسردگی را تجربه کنید که دوره های سریع نامیده می شود.
•  بیماری های دیگر از جمله بیماری تیروئید ، چاقی ، اختلالات اضطرابی و میگرن
• خطر ابتلا به الکل

اختلال دو قطبی در زنان نیز ممکن است بیشتر ناشی از تغییرات هورمونی مربوط به قاعدگی، بارداری یا یائسگی  باشد.

علائم اختلال دوقطبی در مردان

زن و مرد هر دو علائم متداول اختلال دوقطبی را تجربه می کنند. با این حال ، مردان ممکن است علائم متفاوتی را نسبت به زنان تجربه کنند.

نشانه ها:

• تشخیص در اوایل زندگی
• تجربه دوره های شیدایی
• مشکلات سوء مصرف مواد
• فعالیت های بیش از اندازه در دوران شیدایی

مردان مبتلا به اختلال دو قطبی به احتمال کمتری نسبت به زنان دنبال مراقبت پزشکی باشند. آنها همچنین در معرض خطر خودکشی قرار دارند.

انواع اختلال دو قطبی:

سه نوع اصلی از اختلال دوقطبی وجود دارد:

• دو قطبی I (نوع۱)
• دو قطبی II (نوع ۲)
• سیکلوتیمیا (Cyclothymia)

نوع I

دو قطبی اول با ظاهر حداقل یک دوره شیدایی تعریف شده است. شما ممکن است  دوره های افسردگی  و هیپومنیک را قبل از دوره های شیدایی تجربه کنید. این نوع از اختلال دو قطبی به طور یکسان بر مردان و زنان تأثیر می گذارد.

نوع II

مبتلایان به این نوع از اختلال دو قطبی یک قسمت افسردگی عمده را تجربه می کنند که حداقل دو هفته طول می کشد. آنها همچنین حداقل یک قسمت هیپومنیک دارند که حدود چهار روز ادامه دارد. تصور می شود این نوع اختلال دو قطبی در زنان شایع تر است.

سیکلوتیمیا

مبتلایان به سیکلوتومی دارای اپیزودهای هیپومانیا و افسردگی هستند. این علائم کوتاهتر و شدیدتر از شیدایی و افسردگی ناشی از اختلال دو قطبی I یا دو قطبی II است. بیشتر افراد مبتلا به این شرایط فقط یک یا دو ماه روحیه آنها پایدار است.

هنگام بحث در مورد تشخیص، پزشک شما قادر خواهد بود به شما بگوید چه اختلال دوقطبی دارید. در ادامه با اختلال دو قطبی بیشتر آشنا شوید.

اختلال دوقطبی در کودکان:

تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان بحث برانگیز است. این امر بیشتر به این دلیل است که کودکان همیشه علائم اختلال دوقطبی مانند بزرگسالان را نشان نمی دهند. همچنین ممکن است روحیه و رفتارهای آنها از معیارهایی که پزشکان برای تشخیص اختلال در بزرگسالان استفاده می کنند مطابقت نداشته باشد.

بسیاری از علائم اختلال دوقطبی که در کودکان رخ می دهد با علائم طیف وسیعی از اختلالات دیگر که ممکن است در کودکان رخ دهند، همپوشانی دارند، از جمله اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD).

با این حال، در چند دهه گذشته، پزشکان و متخصصان بهداشت روان به تشخیص شرایط در کودکان رسیده اند. تشخیص می تواند به کودکان در معالجه کمک کند،

اما رسیدن به تشخیص ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد. ممکن است کودک شما نیاز به مراقبت ویژه از سوی یک متخصص حرفه ای آموزش دیده داشته باشد.

مانند بزرگسالان، کودکان مبتلا به اختلال دو قطبی قسمت هایی از روحیه بالا را تجربه می کنند. آنها می توانند بسیار خوشحال به نظر برسند و نشانه هایی از رفتار تحریک آمیز نشان دهند. این دوره ها پس از آن با افسردگی همراه هستند. در حالی که همه کودکان تغییر خلق و خوی را تجربه می کنند، تغییرات ناشی از اختلال دو قطبی بسیار برجسته است. آنها معمولاً شدیدتر از تغییر معمولی کودک هستند.

علائم شیدایی در کودکان:

علائم قسمت شیدایی کودک ناشی از اختلال دو قطبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بسیار احمقانه عمل می کند و احساس خوشحالی زیادی می کند
• صحبت سریع و با سرعت در حال تغییر موضوعات است
• در تمرکز یا توجه مشکل دارند
• انجام کارهای خطرناک یا آزمایش رفتارهای مخاطره آمیز
• داشتن خلق و خوی بسیار کوتاهی که به سرعت منجر به طغیان عصبانیت می شود
•  با خوابیدن مشکل دارند و در صورت عدم خوابیدن احساس خستگی نمی کنند.

علائم افسردگی در کودکان:

علائم افسردگی کودک ناشی از اختلال دو قطبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بسیار افسرده یا خیلی ناراحت کننده عمل می کند.
• خیلی زیاد یا کم می خوابند
• داشتن انرژی اندک برای فعالیت های عادی
• عدم علاقه به فعالیتی خاص
•  شکایت از عدم احساس خوب، از جمله سردرد مکرر یا سوزش معده
• احساس بی ارزشی یا گناه
• پرخوری یا کم خوری
• فکر کردن در مورد مرگ و احتمالاً خودکشی

سایر تشخیص های احتمالی

برخی از مسائل رفتاری که ممکن است در فرزند خود شاهد باشید می تواند نتیجه یک وضعیت دیگر باشد. ADHD و سایر اختلالات رفتاری ممکن است در کودکان مبتلا به اختلال دو قطبی ایجاد شود.

با پزشک فرزند خود مشورت کنید تا رفتارهای غیرمعمول فرزندتان را مشاهده کند، که این امر به شما در تشخیص کمک می کند.

تشخیص صحیح کمک می کند تا پزشک روش های درمانی مناسب را برای کودک تعیین کند.

اختلال دوقطبی در نوجوانان

رفتار های عصبی برای والدین ​​یک نوجوان چیز جدیدی نیست. تغییر در هورمون ها، به علاوه تغییراتی که در دوران بلوغ به وجود می آید، حتی باعث می شود نوجوان خوش اخلاق نیز هر از گاهی کمی ناراحت به نظر برسد یا بیش از حد احساساتی شود. با این حال، برخی از تغییرات در خلق و خو ممکن است نتیجه یک وضعیت جدی تر مانند اختلال دو قطبی باشد.

تشخیص اختلال دو قطبی بیشتر در اواخر نوجوانی و اوایل بزرگسالی شایع است. برای نوجوانان، علائم شایع  دوره شیدایی شامل موارد زیر است:

• بسیارخوشحال بودن
• عمل به رفتارهای نادرست
• مشارکت در رفتارهای پرخطر
• سو استفاده از مواد مخدر
• تفکر در مورد رابطه جنسی بیش از حد معمول
• فعالیت های  بیش از حد جنسی
• با وجود کمبود خواب علائم خستگی را نشان نمی دهد.
• خلق و خوی بسیار کوتاه
• مشکل در تمرکز داشتن، یا به راحتی حواس پرتی بودن

برای نوجوانان، علائم شایع یک قسمت افسردگی عبارتند از:

• کم خوابی یا پرخوابی
• پرخوری یا کم خوری
• احساس غم و اندوه و تحریک پذیری کم
• انصراف از فعالیت ها و کناره گیری از دوستان
• فکر کردن در مورد مرگ و خودکشی

تشخیص و درمان اختلال دوقطبی می تواند به نوجوانان در زندگی سالم کمک کند.

اختلال دوقطبی و افسردگی

اختلال دوقطبی می تواند دو حالت افراطی داشته باشد: بالا و پایین. برای تشخیص دو قطبی، شما باید دوره ای از شیدایی یا هیپومانیا را تجربه کنید.

وقتی در حال تغییر “خلق و خوی” رو به بالا هستید ، ممکن است احساس انرژی زیادی داشته باشید و به راحتی تحریک شوید.

برخی از مبتلایان به اختلال دوقطبی ، یک قسمت افسردگی عمده یا روحیه “پایین” را تجربه می کنند. هنگامی که شما یک تغییر خلقی “پایین” را تجربه می کنید، ممکن است احساس بی حالی، بی تحرکی و غم و اندوه داشته باشید. با این حال، همه مبتلایان به اختلال دوقطبی  خلق”پایین بودن” را افسردگی تلقی می کنند.

به عنوان مثال، برای برخی از افراد، هنگامی که شیدایی آنها معالجه می شود، یک حالت روحی طبیعی ممکن است برای آنها افسردگی شناخته شود زیرا آنها از  از خلق “بالا”  لذت می برند.

در حالی که اختلال دو قطبی می تواند باعث شود شما احساس افسردگی کنید،  اما مانندافسردگی نیست. اختلال دو قطبی می تواند باعث کاهش یا افزایش خلق بیمار شود ، اما افسردگی  همیشه دارای خلق “پایین” است.

دلایل اختلال دو قطبی

اختلال دو قطبی نوعی اختلال بهداشت روان است ، اما  هنوز برای پزشکان و محققان مرموز است.

هنوز مشخص نشده است که چه عواملی باعث ایجاد این بیماری در برخی از افراد می شود.

علل احتمالی اختلال دوقطبی عبارتند از:

ژنتیک

اگر والدین یا خواهر و برادرتان به اختلال دو قطبی مبتلا هستند ، شما بیشتر از افراد دیگر به این بیماری مبتلا هستید . با این حال، باید به خاطر داشته باشید که بیشتر افرادی که در تاریخچه خانوادگی خود دچار اختلال دو قطبی هستند،به آن مبتلا نمی شوند.

مغز 

ساختار مغز شما ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را تحت تأثیر قرار دهد. ناهنجاری ها در ساختار یا عملکردهای مغز ممکن است خطر را افزایش دهد.

فاکتورهای محیطی

• استرس شدید
• تجربه های آسیب زا
• بیماری جسمی

هر یک از این عوامل ممکن است در کسانی که به اختلال دو قطبی مبتلا می شوند تأثیر بگذارد. با این وجود، احتمال زیاد این است که ترکیبی از عوامل به پیشرفت بیماری کمک می کند.

آیا اختلال دو قطبی ارثی است؟

اختلال دو قطبی را می توان از والد به کودک منتقل کرد. تحقیقات پیوند ژنتیکی محکمی در مبتلایان به این اختلال نشان داده است شانس ابتلا به آن چهار تا شش برابر بیشتر از افراد فاقد سابقه خانوادگی از این بیماری است.

با این حال، همه مبتلایان به اختلال دو قطبی سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند.

به نظر می رسد ژنتیک نقش مهمی در بروز اختلال دو قطبی ایفا می کند. اگر یکی از اعضای خانواده شما دچار این بیماری می باشد.

غربالگری ممکن است گزینه خوبی برای شما باشد.

تشخیص اختلال دوقطبی

تشخیص اختلال دوقطبی شامل یک یا چند دوره جنون آمیز یا دوره های مختلط (جنون و افسردگی) است.  همچنین ممکن است شامل یک دوره افسردگی عمده باشد. تشخیص دو قطبی II شامل یک یا چند قسمت افسردگی اساسی و حداقل یک قسمت از هیپومانیا است.

برای تشخیص دوره شیدایی، باید علائمی را تجربه شود که حداقل یک هفته طول بکشد یا باعث بستری در بیمارستان شود. در این مدت تقریباً هر روز باید علائم بیماری مشاهده شود. از طرف دیگر دوره هایی افسردگی عمده باید حداقل دو هفته ادامه داشته باشد.

تشخیص اختلال دو قطبی دشوار است زیرا نوسانات خلقی ممکن است متفاوت باشد. تشخیص در کودکان و نوجوانان حتی سخت تر است. این گروه سنی اغلب تغییرات بیشتری در میزان خلق و خو، رفتار و میزان انرژی دارند.

اختلال دو قطبی  اگر درمان نشود اغلب بدتر می شود.. دوره ها ممکن است بیشتر اتفاق بیفتد یا شدیدتر شوند. اما اگر درمان اختلال دوقطبی را دریافت کنید،

می توانید زندگی سالم و مثمر ثمر داشته باشید. بنابراین، تشخیص بسیار مهم است.

نحوه تشخیص اختلال دو قطبی

فقط یک تست  آزمایشی تشخیص اختلال دو قطبی را انجام نمی دهد. درعوض، پزشک شما از چندین تست استفاده خواهد کرد. اینها شامل موارد زیر است:

معاینه بدنی:

آزمایش خون یا ادرار تا پزشک علل احتمالی دیگر را تشخیص دهد

ارزیابی سلامت روان:

پزشک ممکن است شما را به یک متخصص بهداشت روان مانند روانشناس یا روانپزشک ارجاع دهد. این پزشکان شرایط سلامت روان مانند اختلال دوقطبی را تشخیص و درمان می کنند. در طول مراجعه ، آنها سلامت روان شما را ارزیابی کرده و  علائم اختلال دوقطبی شناسایی می کنند.

ثبت خلق و خو:

اگر پزشک تغییرات رفتاری را نتیجه یک اختلال خلقی مانند دو قطبی بداند، از شما می خواهد که حالات خود را ترسیم کنید.

ساده ترین راه برای انجام این کار،تهیه دفترچه ای برای ثبت حالات و احساسات است  وبه طور گسترده تر الگوهای خواب و خوردن خود را ثبت کنید.

معیارهای تشخیصی:

دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) خلاصه ای از علائم بیماریهای مختلف روانی است. پزشکان از این لیست را برای تشخیص اختلال دو قطبی استفاده می کنند.

درمان اختلال دوقطبی:

چندین روش درمانی وجود دارد که می تواند به شما در مدیریت اختلال دوقطبی کمک کند. که شامل داروها، مشاوره و تغییر شیوه زندگی است.

برخی از داروهای طبیعی نیز ممکن است مفید باشد.

داروها:

داروهای توصیه شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تثبیت کننده خلقی ، مانند لیتیوم (Lithobid)
• ضد روانپزشکی ، مانند اولانزاپین (Zyprexa)
• ضد افسردگی های ضد افسردگی ، مانند فلوکستین-اولانزاپین (Symbyax)
• بنزودیازپین ها ، نوعی داروی ضد اضطراب مانند آلپرازولام (Xanax) است که ممکن است برای درمان کوتاه مدت استفاده شود.

روان درمانی:

درمانهای روان درمانی توصیه شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درمان شناختی رفتاری:

شناخت درمانی رفتاری نوعی گفتگوی درمانی است. شما و یک درمانگر در مورد راه های مدیریت اختلال دوقطبی خود صحبت می کنید. آنها به شما در درک الگوهای تفکر خود کمک می کنند. آنها همچنین می توانند به شما در راهبردهای مثبت مقابله کمک کنند.

آموزش روانی:

تربیت روانی نوعی مشاوره است که به شما و عزیزان کمک می کند تا این اختلال را درک کنند. دانستن اطلاعات بیشتر در مورد اختلال دو قطبی به شما و دیگران در زندگی شما کمک می کند تا آن را مدیریت کنید.

درمان ریتم بین فردی و اجتماعی:

درمان ریتم بین فردی و اجتماعی (IPSRT) بر تنظیم عادات روزانه ، مانند خوابیدن، غذا خوردن و ورزش تمرکز دارد. متعادل کردن این اصول روزمره می تواند به شما در مدیریت بی نظمی کمک کند.

سایر گزینه های درمانی:

سایر گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درمان الکترو تشنجی (ECT)
• داروهای خواب
• مکمل ها
• طب سوزنی

تغییر سبک زندگی:

همچنین برخی از مراحل ساده وجود دارد که می توانید برای مدیریت اختلال دوقطبی از آن بهره بگیرید:

•  یک روتین برای خوردن و خواب داشته باشید
• نوسانات خلقی خود  را بشناسید
• از یک دوست یا یکی از اعضای خانواده خود بخواهید از برنامه های درمانی شما پشتیبانی کند.
• با پزشک یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت کنید

سایر تغییرات سبک زندگی نیز می تواند به تسکین علائم افسردگی ناشی از اختلال دو قطبی کمک کند.

داروهای طبیعی برای اختلال دو قطبی:

برخی از داروهای طبیعی ممکن است برای اختلال دو قطبی مفید باشد. با این وجود، حتما با پزشک خود در این باره صحبت کنید.تداخل دارویی را رعایت کنید.

گیاهان و مکمل های زیر ممکن است به تثبیت روحیه شما و تسکین علائم اختلال دوقطبی کمک کنند:

روغن ماهی:

یک مطالعه معتبر در سال ۲۰۱۳ نشان می دهد افرادی که ماهی و روغن ماهی زیادی مصرف می کنند احتمال ابتلا به بیماری دو قطبی را ندارند. برای دریافت روغن به طور طبیعی می توانید ماهی بیشتری بخوریدیا می توانید یک مکمل بدون نسخه (OTC) مصرف کنید.

گیاه Rhodiola Rosea:

این منبع تحقیق معتبر همچنین نشان می دهد که این گیاه می تواند یک درمان مفید برای افسردگی متوسط ​​باشد. این ممکن است به درمان علائم افسردگی اختلال دو قطبی کمک کند.

S-adenosylmethionine (SAMe). SAMe:

یک مکمل اسید آمینه که در  منبع پژوهشی معتبر نشان می دهد که می تواند علائم افسردگی اساسی و سایر اختلالات خلقی را کاهش دهد.

نکاتی برای مقابله و پشتیبانی:

اگر خودتان یا آشنایان دچار اختلال دو قطبی هستید، تنها نیستید. اختلال دوقطبی حدود ۶۰ میلیون نفر را در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می دهد.

یکی از بهترین کارهایی که می توانید انجام دهید، آموزش خود و اطرافیان است.

اگر فکر می کنید علائم اختلال دوقطبی را تجربه کرده اید، با پزشک خود ملاقات کنید. اگر فکر می کنید ممکن است یک دوست، خویشاوند مبتلا به اختلال دو قطبی باشند،حمایت و درک شما بسیار مهم است. آنها را ترغیب کنید که درمورد هرگونه علائمی که دارند، به پزشک مراجعه کنند.

افرادی که یک دوره افسردگی را تجربه می کنند ممکن است افکار خودکشی داشته باشند. همیشه باید صحبت های خودکشی را جدی بگیرید.

 

اگر فکر می کنید شخصی در معرض خطر خودسوزی یا آسیب رساندن به شخص دیگری است:

• با شماره های اضطراری تماس بگیرید.
• تا زمان کمک رسانی فرد را تنها نگذارید.
• هر نوع اسلحه، چاقو، داروها یا چیزهای دیگری که ممکن است باعث آسیب شود را از بین ببرید.
• گوش کنید، اما داوری نکنید، استدلال کنید، تهدید نکنید یا فریاد نزنید.

اختلال دوقطبی و روابط:

وقتی صحبت از مدیریت رابطه می شود در حالی که شما با اختلال دو قطبی زندگی می کنید، صداقت بهترین روش است. اختلال دو قطبی می تواند در هر رابطه ای در زندگی شما مخصوصاً در یک رابطه عاشقانه تاثیر بگذارد . بنابراین، مهم است که نسبت به شرایط آگاه باشید.

زمان درستی  را برای گفتن حقایق درمورد اختلال دو قطبی به فرد مبتلا وجود ندارد، بنابراین باید با ظرافت و صداقت عمل کنید.

زندگی با اختلال دو قطبی:

اختلال دوقطبی یک بیماری روانی مزمن است. این بدان معنی است که شما تا آخر عمر با آن زندگی خواهید کرد اما به این  معنی نیست که شما نمی توانید زندگی شاد و سالم داشته باشید.

درمان می تواند به شما در مدیریت تغییرات روحی و مقابله با علائم کمک کند. برای استفاده بیشتر از درمان، شما نیازمند  کمک یک تیم مراقبت باشید.

علاوه بر پزشک اصلی، نیازمند روانپزشک و روانشناسی باشید. از طریق گفتگوی درمانی، پزشکان می توانند به شما در مقابله با علائم اختلال دوقطبی کمک کنند.

شاید بخواهید با افرادی در ارتباط باشید که دچار این اختلال هستند یا به نوعی با آن درگیر هستند.

یافتن روشهای درمانی که برای شما مؤثر باشد، نیاز به پشتکار دارد. به همین ترتیب، شما باید یاد بگیرید که بتوانید اختلال دوقطبی را کنترل کنید و تغییرات خلق و خوی خود را شناسایی کنید. با یاری تیم مراقبت، شما می توانید راههای زندگی سالم، شاد را پیدا کنید.