مواجهه منطقی با دروغگویی کودکان
کودکان از ۷ سالگی به بعد نسبت به دروغ گفتن حس بدی دارند و حتی می‌دانند که توسط والدین مجازات می شوند.
آنها از ۱۱ – ۱۲ سالگی به واقعیت‌ها پی می برند و می‌دانند جامعه بر مبنای اعتماد است و اگر نتوانند اعتماد کسی را جلب کنند به دردسر می‌افتند. چه کنیم فرزاندان مان همواره اصل صداقت را در کلیه امور مربوط به زندگی به کار بسته و از دروغ گفتن بپرهیزند؟
۱- هیچ گاه ازفرزندتان سوالی نکنید که او را به دروغ گفتن وادار کنید: ” وقتی می بینید بسته شکلات در قفسه نیست و صورت کودک شما شکلاتی است از او نپرسید ” تو بسته شکلات را برداشتی؟ ” در این شرایط واقعیت رابگویید ” ناراحت شدم بی اجازه شکلات برداشتی. این شکلات عصرانه ات بود. ”
۲- اگرفرزندتان پیش شما آمد تا حقیقت را بگوید جلوی خودتان را بگیرید و برایش سخنرانی نکنید. از کودک برای حرفی که زده تشکرکنید و در مورد یافتن راه حل یا تعیین تنبیه لازم بدون عصبانیت فکرکنید. هیچ گاه نگویید ” اگرحقیقت را بگویی تنبیه ات نمی کنم ”
۳- الگوی صداقت باشید: وقتی فرزندتان دروغ های به اصطلاح مصلحتی از شما می شنود در واقع دارید درسی متناقض با صداقت به او می دهید. مثل زمانی که کودک تان را کوچک تر از سن واقعی اش جا می زنید تا بلیط ارزان تری بخرید. یا او را وادار می کنید به دوست تان که تلفن کرده بگوید در خانه نیستید. در واقع دارید به فرزندتان آموزش غلط می دهید. از یاد نبریم ما همیشه در حال آموختن چیزی به فرزندمان هستیم.
۴- اگر کودکی دروغ می‌گوید آن را نباید مشکل شخصیتی بدانیم بلکه بر حسب فهم و درک او روش هایی را به کار بگیریم تا راست گویی و درست کاری را به او آموزش دهیم.
