مقالات آموزشی

اختلال استرس پس از سانحه

PTSD

چگونه (PTSD)شروع می گردد؟

PTSD میتواند پس از هر حادثه تلخی آغاز گردد. یک حادثه تلخ ، حادثه ای میباشد که ما در آن احساس خطر می کنیم ، زندگی مان در معرض تهدید است یا  شاهد مردن و یا مجروح شدن دیگران باشیم.بعضی از نمومه  های بارز حوادث تلخ شامل موارد زیر می باشد:

  •  حوادث شدید جاده ای
  •  درگیری های نظامی
  • تجاوزهای شدید شخصی (مانند: تجاوز جنسی,حمله فیزیکی,سو ئ استفاده,دزدی,زور گیری)
  • به گروگان گرفته شدن
  • حملات تروریستی
  • اسیر جنگی بودن
  • حوادث ناگوار طبیعی یا حاصل دست بشر

علائم PTSD

علائم PTSD می تواند بعد از یک تاخیر  چند هفته ای و یا چند ماهه شروع گردند.آنها معمولآ در طی ۶ ماه پس از حادثه ناگوار ظاهر میگردند.

نوشته های مشابه
  •  بسیاری احساس غم عمیق ، افسردگی ، اضطراب، احساس گناه و یا عصبانیت می کنند . بغیر از این احساسات  قابل درک ، سه نوع عمده علائم دیگرهم  وجود دارند

۱-     فلاش بک و کابوس:

آن حادثه مداوما پیش چشم تان  تکرار می شود.این ممکن بصورت فلاش بک در طی روز و یا کابوس در خواب باشد. آنها ممکن است آنچنان واقعی بنظر برسند که شما احساس کنید واقعا آن حادثه در حال اتفاق افتادن است. شما آن را در ذهن خود می بینید اما ممکن است احساسات (ترس ،  تعریق) و یا حواس فیزیکی (اعم از شنوایی ،  بویایی ،  درد)که اتفاق افتاده بود را دوباره احساس کنید.

چیزهای معمولی ممکن است باعث فلاش بک شوند. بعنوان مثال اگر شما یک حادثه رانندگی در یک هوای بارانی داشته اید یک روز بارانی ممکن است باعث فلاش بک شود.

۲- دوری گزینی و بی تفاوتی:

دوباره زنده کردن خاطرات ممکن است بسیار افسرده کننده باشد بنا براین ممکن است شما بخواهید به آنها بی توجهی کنید مثلا شما خودتان را با سرگرمی ،  زیاد کار کردن،  یا حل کردن جدول و یا معما مشغول می کنید. شما از مکانها  و افرادی که باعث بخاطر آوردن حادثه می گردند  اجتناب می ورزید.

شما ممکن است خود را به بی تفاوتی کامل بزنبد. شما کمتر با دیگران ارتباط برقرار می کنید و در نتیجه زندگی کردن و کار کردن با شما سخت تر می گردد.

۳- در حالت گارد بسر بردن(On guard):

شما ممکن است همیشه در حالت آماده باش بسر ببرید گویی که منتظر خطر می باشید. شما نمی توانید احساس آرامش کنید. احساس اضطراب دارید و بسختی بخواب فرو میروید. اطرافیان شما می بینند که شما بیقرار و نا آرام هستید.

علایم دیگر:

واکنش احساسی به استرس اغلب همراه هستند با

دردهای عضلانی

اسهال

ضربان قلب نامنظم

سردرد

ترس و حملات پانیک

افسردگی

نوشیدن بیش از حد الکل

مصرف مواد مخدر و دارو از جمله مسکنها

– کودکان و PTSD :

 

PTSD ممکن است در هر سنی ایجاد شود .

کودکان کم سن وسال ممکن است تخیلات غم انگیز از حادثه واقعی داشته باشند که بعداً ممکن است به کابوس درباره هیولا تبدیل گردد .آنها اغلب حادثه را در بازیهایشان زنده میکنند.  بعنوان مثال ،کودکی که درگیر یک حادثه جدی تصادف بوده است ممکن است بطور مکرر آن حادثه را با ماشین های اسباب بازی تکرار کند .

ممکن است آنها علاقه شان را به چیزیهایی که قبلاً علاقه مند بودند از دست بدهند. ممکن است باور اینکه آنها به سنین بزرگسالی خواهند رسید برایشان دشوار باشد .

آنها اغلب از درد معده ویا سر درد شکایت می کنند

درمانها:

همه رواندرمانی های موثر در PTSD ، بر روی آن حادثه نا گوار که علائم را ایجاد کرده اند تمرکز می کنند نه بر روی زندگی گذشته تان. شما نمی توانید آنچه را اتفاق افتاده است تغییردهید و یا فراموش کنید اما شما می توانید یاد بگیرید طور دیگری درباره آن ،درباره جهان  و درباره زندگی تان فکر کنید .

شما باید قادر باشید آنچه را که اتفاق افتاده است تا آنجایی که ممکن است بدون اینکه دچار وحشت و اضطراب شوید به خاطر آورید . این درمان ها به شما کمک می کند تا حوادق ناگواری که داشته اید را به زبان آورید . بوسیله به یاد آوردن حادثه ، غلبه کردن به آن و برخورد معقول با آن ذهنتان می تواند کار طبیعی اش را که شامل زدودن خاطرات گذشته و پرداختن به کارهای دیگر است را انجام دهد .

اگر شما بتوانید دوباره احساس امنیت داشته باشید و احساساتتان را کنترل کنید ، شما احتیاج زیادی به دوری گزیدن از آن خاطرات ناگوار را ندارید . در واقع ، شما می توانید دوباره خاطرات گذشته تان را به کنترل در آورید و بنابراین می توانید در رابطه با آنها تنها وقتی فکر کنید که شما می خواهید ، نه آنکه آنها به صورت خود به خود به ذهنتان هجوم آورند .

همه این درمانها، باید به وسیله متخصص درمان PTSD انجام گردد . جلسات باید یک متخصص بصورت حداقل هفتگی برگزارشوند و باید به مدت ۱۲-۸ هفته طول بکشد. اگر چه جلسات حدوداً ۱ ساعت طول می کشند ، اما ممکن است تا ۹۰ دقیقه هم طول بکشند .

درمان شناختی رفتاری (CBT) راهی است که به شما کمک می کند تا به گونه دیگری درباره خاطرات نا مطلوبتان فکر کنید . بنابراین آنها کمتر استرس زا میشوند و بیشتر قابل کنترل می گردند . معمولاً ، این نوع درمان شامل چند جلسه آرامش بخشی (relaxation)  هم میباشد تا به شما کمک کند نا خوشایندی فکر کردن در رابطه با حوادث نا خوشایند را تحمل کنید. برای اطلاعات بیشتر میتوانید به لیفلت اختصاصی ما درباره درمان شناختی رفتاری (CBT) رجوع نمایید.

حساسیت زدایی و بازپردازش حرکت چشم EDMR)) تکنیکی است که از حرکات چشم برای کمک به مغز برای پردازش تداعی ها ومنطقی سازی حادثه نا خوشایند استفاده میکند. ممکن است عجیب  بنظر برسد ولی این روش درمانی موثر واقع شده است.

گروه درمان روشی است که شما افراد مختلفی را که مشکلات یکسان یا یک حادثه نا گوار یکسان را تجربه کرده اند ملاقات می کنید . این حقیقت که افراد دیگر گروه ، نظراتی در رابطه با مشکل شما دارند ، باعث می شود که صحبت کردن در رابطه با آنچه که اتفاق افتاده است را آسان تر کند .

درمان دارویی :

قرصهای ضد افسردگی SSRI هم باعث کاهش شدت علائم PTSD می شوند و هم باعث رفع علائم افسردگی که به طور همزمان وجود دارند ، می شوند . این قرصها  باید به وسیله دکتر تجویز گردند .

این نوع درمان نباید باعث خواب آلودگی شما گردد ، اگرچه آنها عوارض جوانبی برای بعضی افراد برجای می گذارند.

همچنین آنها ممکن است علائم نا خوشایندی را در صورت قطع ناگهانی ایجاد کنند. بنابراین باید بصورت تدریجی کاهش یابند . اگر آنها اثر بخش هستند باید بمدت ۱۲ ماه مصرف گردند. بلافاصله بعد از شروع  مصرف قرصهای ضد افسردگی بعضی افراد ممکن است متوجه شوند که آنها بیشتر :

  • مضطرب هستند .
  • بیقرار هستند .
  • تمابلات خودکشی دارند .

این احساسات بعد از چند روز از بین می روند . اما شما باید دکترتان را بطور مرتب ملاقات کنید. اگر این گروه داروئی موثر واقع نشد ، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و یا MAOI ممکن است اثر بخش باشد . برای اطلاعات بیشتر میتوانید به لیفلت ما درباره داروهای ضد افسردگی مراجعه کنید .

اگر در موارد معدودی ،شخص آنقدر مضطرب است که نمی تواند بخوابد یا فکر کند ، داروهای کاهش دهنده اضطراب ممکن است لازم باشد . این داروها نباید برای بیشتر از ۱۰ روز تجویز گردد .

درمانهای متمرکز بر جسم :

این درمانها باعث کنترل اضطراب ناشی از PTSD می گردد . آنها همچنین باعث کاهش حالت درگارد بودن (On guard) میگردند . این درمانها شامل فیزیوتراپی و استئوپاتی است اما درمانهای مکملی نظیر ماساژ ، طب سوزنی،  رفلکسولوژی ، یوگا ، مدیتیشن و تای چی (Tai chi) را نیز شامل میشود . همه آنها به شما کمک می کند تا راههای آرامش بخشی (Relaxing) و کنترل استرس را یاد بگیرید

چگونه به خودمان به کمک کنیم؟

  •  سعی کنید زندگی را تا حد امکان به حالت نرمال بر گردانید .
  •  به زندگی روزمرتان بازگردید .
  •  درباره اتفاقیکه افتاده است با کسی که اعتماد دارید صحبت کنید .
  •  تمرینات آرامبخش را انجام دهید .
  •  به سر کار بر گردید .
  •  بصورت منظم بخورید و ورزش کنید .
  •  به محلی که آن حادثه اتفاق افتاده است  برگردید.
  •  لحظاتی را با خانواده و دوستان صرف کنید .
  •  با احتیاط رانندگی کنید – زیرا ممکن است تمرکزتان ضعیف باشد .
  •  بصورت کلی محتاط باشید – حوادث در این لحظات با احتمال بیشتری اتفاق می افتند .
  •  با دکترتان صحبت کنید .
  •  انتظار بهبود داشته باشید .

نبایدها :

  • خودتان را بخاطر PTSD ملامت نکنید . علائم PTSD نشانگر ضعف شما نیست . این علائم ، علائم طبیعی در افراد طبیعی به حوادث تلخ می باشند.
  •  احساساتتان را در خودتان نگه ندارید . اگر دچار PTSD شدید آنها را در خودتان نگه ندارید چرا که درمان معمولا بسیار موفقیت آمیز است .
  •  از صحبت کردن درباره آن اجتناب نکنید .
  •  انتظار نداشته باشید که خاطرات سریعاً از بین بروند . آنها ممکن است برای مدتی با شما باشند.
  •  زیاده از حد از خودتان انتظار نداشته باشید.  به خودتان زمان بدهید تا تطابق به آنچه اتفاق افتاده است رخ دهد .
  •  از دیگران دوری نکنید .
  •  از مصرف بیش از اندازه الکل ، قهوه و سیگار اجتناب کنید .
  •  خودتان را بیش از اندازه خسته نکنید .
  •  و عده های غذایتان را فراموش نکنید .
  •  به تنهایی تعطیلات را سپری نکنید .

چه چیزی می تواند با بهبود تداخل کند ؟

شما ممکن است متوجه شوید که مردم :

  •  به شما اجازه صحبت درباره آن را نمی دهند .
  •  از شما دوری می کنند .
  •  از شما عصبانی هستند
  •  فکر می  کنند که شما ضعیف هستید .
  •  شما را سر زنش می کنند .

این روشها را مردم برای حفاظت خودشان از فکر کردن درباره حوادث مهیب و خوفناک بر

می گزینند .این کمک کننده نیست چرا که به شما اجازه صحبت درباره آنچه  رخ داده است را  نمی دهد .

شما ممکن است صحبت کردن درباره آنرا آسان نیابید . یک حادثه تلخ ممکن است شما را در یک حالت خلسه فرو ببرد که در نتیجه موقعیت شما غیر واقعی یا عجیب برای دیگران بنظر برسد . اگر نتوانید آنچه را که اتفاق افتاد به خاطر آورید و یا نتوانید به زبان آورید و یا نتوانید آنرا قابل درک کنید ، مقابله با آن برایتان سخت تر خواهد بود .

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


این سایت با کمک گوگل ایمن شده است

دکمه بازگشت به بالا