بازی چیست؟ / ویژگی‌های بازی را میدانید؟

بازی تجربه اصلی کودک برای ادراک جهان پیرامون است و جایگاه وی در جهان را مشخص می کند. سوزان ایزاکز در مورد اینکه بازی چیست و تعاریف بازی می گوید: بازی زندگی کودک است و وسیله ای است که با استفاده از آن جهانی را که در آن زندگی می کند می شناسد.

به تدریج که کودک رشد و نمو می یابد در ارتباط با خود و جهان مادی و اجتماع پیرامونش اقدام به معناسازی می کند و از طریق ابزار “بازی کردن” خود را کشف می کند.

وینی کات در مورد اینکه بازی چیست و تعاریف بازی می گوید: تنها با استفاده از بازی کردن است که کودک به طور انفرادی خلاقیت به خرج می دهد و کل شخصیتش را به فعل در می آورد و تنها در ضمن خلاقیت است که فرد را کشف می کند. این اتفاق در ضمن بازی کردن روی می دهد.

مرکزیت تجربه در بازی باعث می شود کودک ضمن نشان دادن خلاقیت، مشکلات و واکنش های خود را نسبت به جهان پیرامون نشان می دهد و این امکان را فراهم آورد که بازی به شکل پویایی از مداخله درمانی تبدیل شود.

اهمیت و جدیت بازی اغلب در نظر گرفته نمی شود. شاید به دلیل اینکه آن را به عنوان یک “کار “و یا “فعالیت جدی” در نظر نمی‌گیریم و یا شاید به دلیل مرکزیت آن برای کودک (زیرا به عنوان بزرگ سال موضوعات مورد علاقه کودکان را چندان جدی نمی گیریم و آن ها را کم ارزش در نظر می گیریم). شاید تجربه کرده باشید که معمولاً بزرگ ترها به یکدیگر چنین توصیه می کنند: “بازی” دیگه بسه برگرد سر “کارت” “بچه نشو کمی جدی باش” و موارد مشابه فراوان دیگری که در شبانه روز بارها بکار برده می شوند و نشان می دهند که نه بازی و نه کودکان را جدی نمی گیرند. در هر حال بازی اهمیتی حیاتی دارد، با استفاده از آن است که افراد یاد می گیرند و فرصت های مناسب را خلق می کنند، به خود احترام می گذارند و برای خود ارزش قائل شوند. در ضمن بازی است که احتمالات مختلف را ممکن می سازند. چنین تصویرسازی هایی است که ظرفیت ما را به عنوان یک فرد خلاق رشد می دهد.

بشر کامل کیست؟

شیلر در مورد اینکه بازی چیست و تعاریف بازی چه زیبا گفته است “بشر تنها هنگامی کامل است که در حال بازی کردن است.” هنوز تعریف دقیق و جامعی از بازی ارائه نشده است. تعریفی که اغلب متخصصان از آن استفاده می کنند توسط اریکسون ارائه شده است. او می گوید بازی عملکرد “خود” است و به منظور هماهنگ کردن فرایندهای جسمی و اجتماعی با فرد انجام می شود. بازی را نقطه مقابل و آنتی تز کار در نظر می گیرند. آن را دارای ویژگی هایی مانند (۱) انگیزش درونی، (۲) آزادی در انتخاب، (۳) استعاری، (۴) جذاب و درگیرکننده فرد به صورت فعال و (۵) لذت بخش، می دانند.

برگرفته از کتاب بازی درمانی (نظریه ها، انجام پژوهش و روش های مداخله)