آیا واکسن ها بی خطر هستند؟

برای کمک به حل این سوال، اخیراً یک پایگاه داده فدرال به نام برنامه جبران خسارت آسیب واکسن ملی (VICP) در اخبار منتشر شده است و تکرار می کند که آسیب دیدگی توسط واکسن بسیار نادر است و زمانی که افراد آسیب می بینند، عمدتاً جزئی است.

این برنامه که در سال ۱۹۸۶ توسط رونالد ریگان به امضا رسید، به افراد اجازه می‌دهد در صورتی که فکر می‌کنند خود یا یکی از اعضای خانواده‌شان توسط واکسن‌ها آسیب دیده‌اند، ادعای خود را مطرح کنند. بیش از ده ها واکسن شامل MMR (سرخک، اوریون و سرخجه)، Td (کزاز)، HPV (ویروس پاپیلومای انسانی) و واکسن آنفولانزا (آنفولانزای فصلی) پوشش داده شده است. و چندین نوع بیماری، ناتوانی، صدمات و شرایط ناشی از آن واکسن ها نیز پوشش داده شده است.

اکثر ادعاها به دلیل آسیب دیدگی شانه است که اغلب به دلیل نحوه تزریق واکسن (معمولاً واکسن آنفولانزا) است. ادعاهای شدیدتر شامل سندرم گیلن باره، یک بیماری غیرقابل درمان نادر است که در آن سیستم ایمنی به اعصاب حمله می کند..این می تواند به دلیل آنافیلاکسی به دنبال واکسن باشد که در کمتر از دو مورد در هر میلیون دوز واکسن رخ می دهد.

اکثریت قریب به اتفاق افرادی که واکسن دریافت می کنند، مشکل جدی ندارند، اما مانند هر داروی دیگری، عوارض جانبی دارد. اینها معمولاً بسیار نادر و خفیف هستند. اما در این موارد بسیار نادر، برنامه ما برای ارائه غرامت برای آنها وجود دارد.»

در اواخر دهه ۸۰، شکایت هایی علیه شرکت های تولید واکسن و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از سوی افرادی شروع شد که ادعا می کردند خود یا فرزندانشان توسط واکسن ها مجروح شده اند. دکتر نیر توضیح می دهد: «این موضوع کمبود واکسن و نرخ واکسیناسیون را تهدید می کند. همچنین این نگرانی وجود داشت که این بیماری‌های قابل پیشگیری با واکسن احیا شوند.»

او می‌گوید که پزشکان بهداشت عمومی نیز نگران بودند که تحقیقات برای تولید واکسن‌های جدید کاهش یابد. و افرادی که ادعا می‌کردند از واکسن‌ها آسیب دیده‌اند، از سیستم سنتی عبور می‌کردند – اغلب سال‌ها منتظر نتیجه بودند – و به دنبال جایگزینی بهتر بودند. به نوبه خود، تعدادی از گروه های مختلف خواستار مداخله فدرال شدند.

این برنامه فرآیند را برای افرادی که معتقدند توسط واکسن آسیب دیده اند، ساده کرده است. آنها باید یک دادخواست به دادگاه دعاوی فدرال ایالات متحده ارائه کنند (آنها می توانند وکیل انتخاب کنند) و کادر پزشکی HRSA تعیین می کند که آیا پرونده باید جبران شود یا خیر. سپس به وزارت دادگستری ایالات متحده منتقل می شود، جایی که دادگاه تصمیم نهایی را در مورد غرامت می گیرد و در مورد میزان آن تصمیم می گیرد. VICP همچنین تمام هزینه های قانونی را پوشش می دهد.

بر اساس گزارش HRSA ، بین سال های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۷، ۳.۴ میلیارد دوز از واکسن های تحت پوشش در ایالات متحده تجویز شد . در این مدت، تقریباً ۶۳۰۰ دادخواست بررسی شد و فقط کمی بیش از ۴۳۰۰ دادخواست جبران شد. دکتر نیر می گوید: «این بدان معناست که از ۱ میلیون دوز واکسنی که در این کشور توزیع شده است، یک نفر غرامت آسیب دیده است. همچنین، ۷۰ درصد از موارد جبران شده بدون تایید واکسن باعث آسیب شده اند.

به طور کلی، از زمان راه اندازی این برنامه بیش از ۲۰۰۰۰ دادخواست ثبت شده است.در اوایل دهه ۲۰۰۰، برخی از این دادخواست ها ارتباط بین واکسن و اوتیسم را ادعا کردند. این مدت کوتاهی پس از یک مطالعه معروف در سال ۱۹۹۸ بود که واکسیناسیون MMR را به اوتیسم مرتبط کرد.

دادگاه این موارد را همراه با گزارشات و شهادت کارشناسان بررسی کرد تا به این نتیجه برسد که هیچ ارتباطی بین این دو وجود ندارد. دکتر نیر می گوید: «تصمیم دادگاه با شواهد علمی مطابقت دارد. ما هرگز غرامت نداده‌ایم و به ما دستور نداده‌ایم که هیچ موردی را جبران کنیم، بر اساس این تشخیص که اوتیسم توسط واکسن ایجاد شده است.»تا به امروز، ۶۵۵۱ دادخواست به مبلغ ۴.۱ میلیارد دلار جبران شده است.

کارشناسان می گویند صدمات ناشی از واکسن ها با موفقیت آنها قابل مقایسه نیست. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) می گوید واکسیناسیون از بیش از ۲۱ میلیون بستری شدن در بیمارستان و ۷۳۲۰۰۰ مرگ در بین کودکان متولد شده در ۲۰ سال گذشته جلوگیری می کند. به عنوان مثال به سرخک نگاه کنید: قبل از شروع برنامه واکسیناسیون سرخک در سال ۱۹۶۳، عفونت ویروسی بسیار مسری سالانه حدود ۳ تا ۴ میلیون نفر را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به مرگ ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر و بستری شدن ۴۸۰۰۰ نفر در بیمارستان می شود.

«درست است که این برنامه برای جبران خسارت به افرادی که آسیب دیده اند وجود دارد. این صدمات واقعاً اتفاق می‌افتند، اما با سرعت بسیار پایینی رخ می‌دهند.» دکتر نیر می‌گوید. “مزایای واکسن ها بسیار بیشتر از خطرات آن است.”