کودک دارای اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی دوست ندارد فعالیتی را که از آن لذت می برد، تمام کند و فعالیت دیگری را شروع کند. برای مثال دوست ندارد تلویزیون را خاموش کند و تکلیفش را شروع کند. همانطور که می دانید این کودکان در مدیریت و تخمین زمان نقص دارند. به همین دلیل او فکر می کند مدت کمی است که تلویزیون یا کار مورد علاقه‌اش را آغاز کرده است؛ در حالی که شما می دانید او دو ساعت مشغول آن کار بوده است. برای آنکه به او نشان دهید زمان تماشای تلویزیون یا سایر کارها تمام شده است، از ساعت زنگ دار یا یادآورهای تلفن همراه یا نرم افزارهای یادآوری قابل نصب روی تلفن همراه، استفاده کنید.
- به عواملی که می توانند باعث بروز رفتار نامناسب در کودک شوند، آگاه باشید. این عوامل می توانند محیط شلوغ، پرسروصدا، خستگی، گرسنگی، زیاد نشستن روی صندلی، انجام تکالیفی مثل ریاضی، زمان های خاصی در روز مثلاً عصر ها و خیلی چیزهای دیگر باشند. آگاهی از این عوامل کمک می کند محیط را طوری آماده کنید که مانع شدت بخشیدن به مشکلات کودک شود.
- کودکان دارای اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی به دنبال تحریک هستند. زمانی که کودک رفتار نادرست انجام می‌دهد، از پاسخ های انفجاری و هیجانی خودداری کنید؛ چرا که این دسته از پاسخ ها، برای آنها بسیار تحریک کننده است و واکنش منفی شما برای آنها، نقش پاداش را پیدا می کند.
- اگر در مقابل رفتارهای کودک عصبانی شوید و بدون کنترل رفتار کنید، آنها حس قدرت و کنترل بر شما را پیدا می کنند.
- همچنین رفتار شما برای آنها مثل پاداش عمل می کند.
- در بسیاری از موارد، شما نمی توانید رفتار کودکتان را عوض کنید. پس چیزهایی را که می توانید، عوض کنید و این تغییرات هر آن چیزی است که می‌توانید در خودتان ایجاد کنید، نگرشتان، تن صدا، زبان بدن، راهبردها، ثبات در رفتار و غیره.
- از سرزنش و تهدید کردن اجتناب کنید. وقتی کودک را سرزنش می کنید، در واقع به جای این که به او چیزی یاد بدهید، در حال قضاوت کردن او هستید.
- سرزنش کردن، تاثیر زیادی روی تصویری که کودک از خودش در ذهنش می سازد دارد و سلامت هیجانی کودک را به خطر می‌اندازد.
- تهدید کردن کودک موجب می‌شود که واکنش مقابله به مثل نشان دهد. از آنجا که مهارت‌های قضاوت اجتماعی در کودک دارای اختلال نقص توجه- بیش فعالی نقص دارد، زمانی که تهدیدی را در رابطه با خودش می شنود، از الگوهای کلامی نامناسب برای مقابله کردن با فرد تعدیل کننده استفاده می کند.
- همچنین امکان دارد از این روش برای موقعیت هایی که تهدیدی اتفاق نیفتاده اما او وقوع آن راحدس می زند، استفاده کند. در واقع او می‌خواهد پیش دستی کند؛ به همین دلیل امکان دارد شما از والدین کودک بشنوید که خواهر یا برادرش را تهدید به کشتن می کند. به جای استفاده از این روش های خشن و نامناسب، از شیوه های مثبت والدگری استفاده کنید.
- در هیچ شرایطی کودک را تنبیه بدنی نکنید. شاید تنبیه بدنی و کتک زدن به طور موقتی رفتار نامناسب را قطع کند اما به کودک آموزش نمی‌دهد که چه کاری درست است و باید به جای رفتار نامناسب خود انجام دهد. از طرف دیگر با تنبیه بدنی به کودک آموزش پرخاشگری می دهید و در واقع به او یاد می دهید وقتی عصبانی هستی، میتوانی بزنی. همچنین با تنبیه بدنی رابطه بین والدین و کودک مخدوش می شود.
