چگونه کودک به ترس از تاریکی غلبه کند؟

تحقیقات نشان می دهد که حدود  ۷۳ درصد از کودکان ۳ تا ۱۲ ساله  با ترس های شبانه دست و پنجه نرم می کنند. البته ترس های شبانه می تواند منجر به کم خوابی شود. نشان داده شده است که بر توانایی فرد برای  تمرکز و به خاطر سپردن اطلاعات کلیدی تأثیر می گذارد  و به  بدخلقی  و  ضعف سیستم ایمنی کمک می کند . 

خبر خوب این است که بیشتر کودکانی که با ترس‌های مرتبط با تاریکی دست و پنجه نرم می‌کنند، در نهایت از آن‌ها بیرون می‌آیند. در این میان، روش‌های اثبات‌شده‌ای وجود دارد که والدین می‌توانند برای به حداقل رساندن وقفه‌های خواب و کمک به کودکان کوچک‌تر برای غلبه بر ترس‌های خود از تاریکی، دنبال کنند.

در حالی که والدین ممکن است نگران جلب توجه به چیزی باشند که امیدوارند به طور طبیعی از بین برود، کارشناسان می گویند ترس ها و فوبیاها باید مورد توجه قرار گیرند و از طریق آنها استدلال شود. روانشناس در بخش روانپزشکی سرپایی کودکان در سیستم بهداشت در برانکس، نیویورک، می گوید: “برای والدین مفید است که ترس کودک خود را تایید کنند.” از زبانی مانند “من صدای شما را می شنوم و می فهمم که از تاریکی می ترسید” استفاده کنید.

مانند پاره کردن یک چسب زخم، رویکرد مؤثر بعدی برای مدیریت ترس، مقابله مستقیم با فوبیا است. دکتر سیلورمن می‌گوید: «ترس‌ها تنها زمانی رشد می‌کنند که از آنها دوری کنیم. او توضیح می دهد که هر بار که یک کودک با موفقیت با ترس خود از تاریکی روبرو می شود، شروع به کاهش می کند. چگونه والدین می توانند این امر را تسهیل کنند؟ یک رویکرد تدریجی برای کمک به کودک برای مواجهه بیشتر و بیشتر با ترس خود از طریق کاهش نور (نور شب) یا افزایش زمان/فاصله دور از مادر یا بابا، امتحان کنید، تا زمانی که در نهایت کودک خوب باشد که در طول شب در تاریکی تنها باشد. دکتر سیلورمن اضافه می کند.

وقتی کودکان تاریکی را با لحظات شاد مرتبط می‌کنند، ممکن است کمتر احساس ترس از تاریکی کنند. قبل از خواب روی دیوار سایه های خنده دار بیندازید، با چراغ قوه زیر پتو کتاب بخوانید، یا سقف و دیوارها را با ستاره ها و برچسب هایی که در تاریکی می درخشند بپوشانید.

کریستال لوئیس، دکترا، روانشناس بالینی و محقق دارای مجوز در مؤسسه ملی می گوید: سرگرم کردن تاریکی و گذراندن وقت در تاریکی شکلی از مواجهه درمانی است که می تواند به کودک کمک کند تا در تاریکی قرار بگیرد. سلامت روان مستقر در بتسدا، مریلند.

طبق  مطالعه ای که نشان  می دهد استفاده از این وسایل باعث کاهش ترس از تاریکی و مشکلات خواب کودکان بعد از یک ماه می شود، وسایل راحتی می توانند به کودکان کمک کنند بر ترس های شبانه خود غلبه کنند.

 استاد روانپزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون و مدیر اجرایی توضیح می دهد که آنها “اشیای انتقالی” بین والدین و کودک هستند و بچه ها چنین مواردی را “به عنوان فرافکنی از والدین خود یا خودشان می بینند.”

به عبارت دیگر، برای یک کودک، یک وسیله راحتی ممکن است نشان دهنده والد او باشد که در طول شب در کنار او دراز کشیده است، یا حتی می تواند به او کمک کند در مواجهه با ترس های شبانه شجاع تر از آنچه در غیر این صورت ممکن است احساس کند. دکتر برسین می افزاید: «معنای شیء برای کودک است که آرامش بخش و آرامش بخش است».

دکتر کریستینا کوپچو، روانشناس بالینی مستقر در بوداپست، مجارستان، خاطرنشان می کند که از آنجایی که کودکان می توانند وسایل راحتی را به عنوان امتداد خودشان ببینند، اساساً شجاعت را از این آیتم به عاریت می گیرند، درست مانند کاری که دامبو با پرش در فیلم دیزنی انجام داد. . او می گوید: «اگر به کودک گفته شود که عروسک محافظ اوست، یک عروسک پشمی می تواند ترس شبانه کودکان را کاهش دهد.   

کارشناسان توصیه می کنند از تصاویر ترسناک قبل از خواب خودداری کنید زیرا می توانند با افکار و ایده های وحشتناک تخیل کودک را تحریک کنند. ماری کورهاشی،، روانپزشک کودکان، نوجوانان و بزرگسالان و دانشیار بالینی می گوید: «مطمئن شوید که اگر کودک در حال تماشای یک نمایش یا فیلم است، والدین بر محتوا نظارت دارند تا در معرض تصاویر ترسناک قرار نگیرند. 

کودکان خردسال می توانند با تمایز بین واقعیت و تخیل مبارزه کنند، بنابراین یک شخصیت ترسناک از یک نمایش ممکن است زمانی که کودک در تاریکی تنها است به عنوان یک تهدید واقعی ظاهر شود. علاوه بر این، تصاویر ترسناک بعداً می توانند به شکل کابوس ظاهر شوند. 

ارائه جوایز کوچک در طول هر مرحله در مسیر غلبه بر ترس از تاریکی می تواند به روند روانتر کمک کند. جوزف مک‌گوایر، دانشیار روانپزشکی و علوم رفتاری، می‌گوید: «به این ترتیب، فردی که با ترس روبه‌رو می‌شود، توانمند می‌شود، بر ترس غلبه می‌کند و با حمایت عزیزانش این کار را انجام می‌دهد. در دانشکده پزشکی جان هاپکینز در بالتیمور. 

چنین پاداش‌هایی می‌تواند شامل یک اسباب‌بازی کوچک باشد که کودک برای هر شب دریافت می‌کند یا شب‌هایی که تا صبح در تخت خودش می‌ماند. تشخیص کلامی چنین رفتاری می‌تواند قدرت‌بخش باشد، مانند گفتن: “دیشب اصلاً مامان را بیدار نکردی! من به تو افتخار می‌کنم.” 

اگر یک استراتژی جواب نداد، والدین می توانند راهبرد دیگری را امتحان کنند و حتی ممکن است به دنبال کمک از یک روانشناس حرفه ای باشند که در اضطراب ها و فوبیاهای دوران کودکی تخصص دارد. کارشناسان خاطرنشان می کنند که آنچه برای یک کودک مفید است ممکن است برای کودک دیگر موثر نباشد. دکتر سیلورمن می گوید: «برای والدین مهم است که تکنیک ها و شیوه های مختلف را امتحان کنند. مهم‌تر از همه، مثبت، صبور و پیگیر باشید. به یاد داشته باشید که شما می‌توانید این کار را انجام دهید پس فرزندتان هم قادر به انجام آن ها هستند.”