می دانیم که تمام کودکان از دکتر رفتن و دارو خوردن می ترسند. این ترس غیر طبیعی نیست مگر اینکه بسیار شدید باشد.در این مورد باید واقعیت ها را تا حدی برای کودکان شرح دهیم.
یعنی اگر کودکی بیمار است، باید به او بگوییم تو را به دکتر می بریم تا حالت خوب شود؛ نه اینکه بگوییم با تو به خرید می رویم، اما یک باره ببیند که پیش دکتر است.
اگر دکتر آمپول داد، نباید بگوییم که حالا به خانه می رویم ولی او را برای تزریق آمپول ببریم. کودکان به سرعت بزرگ می شوند و بسیاری از مسائل را از روی شواهد موجود حدس می زنند و در این موقعیت ها چیزهای زیادی را خودشان تجربه می کنند. وقتی آمپول به او تزریق شد و دید که سوزش دارد، نباید به او بگویید که تزریق کردن درد و سوزش ندارد.
آموزش داروها
بهتر است در مورد داروها به فرزندانمان توضیح بدهیم. مثلاً بگوییم: «پسرم (یا دخترم)، شما سرما خورده اید و باید آمپولی به شما تزریق شود که ممکن است مقداری درد و سوزش داشته باشد.
ولی اگر عضلاتت را شل کنی و نفس های عمیق بکشی، درد و سوزش کمتری را احساس خواهی کرد.تزریق آمپول باعث می شود زودتر خوب بشوی.» و به طور منطقی کودک را پذیرای تحمل این ناراحتی بکنیم.
بعضی از کودکان با دیدن بی تابی های افراد دیگر، از دکتر و دارو می ترسند. مثلاً مادر بیمار بوده و به دلیل آه و ناله او، کودک هم تجربه ترسناکی از بیماری و دکتر و دارو پیدا کرده است، به خصوص بیماری های دهان و دندان که در کودک اضطراب و نگرانی ایجاد می کند.
کودک می بیند که فردی روی صندلی دندان پزشک نشسته و آه و ناله سر داده است. کودک با دیدن او دچار اضطراب می گردد و از این طریق یادگیری منفی ایجاد می شود.
پس در مورد دکتر، بیماری و دارو، کودک باید اطلاعاتی داشته باشد. وقتی کودک بیمار می شود باید به او توضیح بدهیم، زیرا در غیر این صورت مصرف دارو بی معنی و ناراحت کننده می شود.
مثلاً کودکی که دچار صرع شده است و به طور مرتب باید از دارو استفاده کند (و اگر نخورد دچار تشنج می شود و این حملات به سلول های مغزش آسیب می رساند) باید بداند که در بدنش چه اتفاقی افتاده است و چرا باید دارو مصرف کند و اگر مصرف نکند. چه پیامدهایی خواهد داشت.
توضیح درباره برخی از بیماری هایی که در سن کودکی رخ می دهد، ممکن است خارج از قدرت درک کودک باشد و او را نگران تر سازد. در چنین مواردی باید صبر کنیم تا کودک بزرگ تر شود و سپس متناسب با درک او، واقعیات را توضیح دهیم که مثلاً بدن تو، به دلیل کمبودهایی که دارد به این داروها نیازمند است.
در بسیاری از موارد دیده شده که توضیح این مسائل توسط دکتر مفیدتر و مؤثرتر بوده است و کودکان آن را بهتر می پذیرند.
در مورد بیماری های غیرقابل درمان باید کودک را امیدوار سازیم که با مصرف داروهایی که از طرف دکتر تجویز شده است، درمان می گردد. کودکان نسبت به بزرگسالان بسیار خوشبین تر هستند و چنین گفته هایی را بهتر می پذیرند
دکتر سیما فردوسی