تجربه‌ی من در زندگی اندک است،
ولی به من می‌آموزد که هیچ‌کس صاحب هیچ چیز نیست.
همه چیز تنها نوعی توهم است
و این توهم در مسائل مادی و معنوی وجود دارد.
اگر کسی چیزی را که در شرف رسیدن به آن باشد از دست بدهد،
امری که بارها برای خودم اتفاق افتاد،
در نهایت می‌آموزد که هیچ چیز به او تعلق ندارد.
و اگر هیچ چیز به من تعلق ندارد
پس نباید اوقاتم را صرف محافظت از چیزهایی کنم که مال من نیست،
بهتر است به گونه ای زندگی کنم
که انگار همین امروز نخستین یا آخرین روز زندگی من است …
