مرزها چیست و چگونه می توانیم برای فرزندانمان تعیین کنیم؟ مرزها را به عنوان خطی در نظر بگیرید که اطراف خود ترسیم می کنند – یک مانع محافظ. انواع مختلفی از مرزها از جمله عاطفی، شخصی و فیزیکی وجود دارد. ما در همه زمینه‌های زندگی‌مان از مرزها استفاده می‌کنیم، حتی بدون اینکه بدانیم – با فرزندپروری، انواع روابط، و حتی تعیین حد و مرز برای خود. در این مقاله قصد داریم به بحث بپردازیم:
- تعیین حد و مرز برای بچه ها در حالی که هنوز والدینی مهربان هستند
- نمونه هایی از مرزها
- مرزهای فیزیکی، احساسی و شخصی
- تفاوت بین مرزهای سالم و ناسالم
- ابزارهایی برای تعیین حد و مرز با بچه ها
- مرزهای متناسب با سن
- تعیین حد و مرز با کودکان
- توضیح اینکه چه مرزهایی برای بچه ها وجود دارد
- چرا بچه ها به مرز نیاز دارند
- مواردی که باید قبل از تعیین مرزها در نظر بگیرید
آیا مرزها چیز خوبی هستند؟ بله اما…
من اخیراً از خوانندگانم پرسیدم که اخیراً بزرگترین مشکل آنها برای فرزندپروری چه بوده است.
در سراسر هیئت، تقریباً همه گفتند که با تعیین حد و مرز برای خود و فرزندانشان درگیر هستند، و همچنین نمی دانند که مرزهای مناسب سن چیست.
پس از خواندن نتایج مخاطبانم، شروع به کاوش در این موضوع کردم تا به سوالاتی که ممکن است مردم داشته باشند پاسخ دهم.
در حالی که ایجاد مرزها در خانواده خوب و سالم است، اگر کودک برای اولین بار تمایلی به برقراری ارتباط عاطفی با او نشان نداده باشد، مرزها می توانند آسیب رسان باشند.
به عنوان مثال، می‌توان حد و مرزهای سالمی را تعیین کرد تا از ما در برابر سوء استفاده محافظت کند، ما را از نگرانی درباره اینکه دیگران در مورد ما فکر می‌کنند، حفظ کند، مدیریت زمان خوب داشته باشیم، و بدانیم چگونه و چه زمانی نه بگوییم و توقف کنیم (آموزش مرزهای شخصی همیشه سالم و کاری که هر والدینی باید انجام دهد).
همچنین می‌توان از آنها برای تعیین قوانین برای فرزندانمان، و تشخیص اینکه چه چیزی نیاز داریم یا زمانی که کافی است استفاده کرد.
اما مرزها نیز می توانند آسیب رسان باشند.
آنها می توانند باعث شوند که ما مسئولیتی را بر عهده نگیریم یا از دیگران دوری کنیم، زیرا ما به سادگی نمی خواهیم با یک موضوع در دست برخورد کنیم – به جای در نظر گرفتن نیازهای دیگران، صرفاً بر آنچه نیاز داریم تمرکز می کنیم.
مرزهای ناسالم همچنین می تواند باعث شود ما از رویارویی یا دردهای فزاینده ضروری در روابط اجتناب کنیم و از دستکاری برای رسیدن به آنچه می خواهیم استفاده کنیم.
اما مانند بسیاری از چیزها، مرزها یک ضرورت در زندگی هستند و زمانی که از طریق یک لنز سالم فیلتر شوند، می توانند بسیار مفید باشند.
کمک به فرزندانتان برای درک و داشتن مرزهای سالم یکی از مهم ترین چیزهایی است که به آنها می آموزید.
ایجاد مرزهای سالم در خانواده
به عنوان یک مادر، من باید برای خودم حد و مرزی داشته باشم، تا از نظر عاطفی و جسمی فرسوده نشوم.
زمانی که یاد بگیرید چگونه به احساسات دیگران احترام بگذارید، مرزها نیز مفید هستند.
درک نیازهای فرزندتان حتی از دوران نوزادی به آنها مرزهای مناسب را در طول زندگی اش یاد می دهد.
برای مثال، زمانی را در نظر بگیرید که کودکتان را قلقلک می دهید. هر پدر و مادری به احتمال زیاد لحظه ای را که بعد از اتمام غلغلک دادن در صورت کودک خود می بینند، تجربه کرده اند، بنابراین متوقف می شوند.
انجام این کار به آنها می آموزد که با احترام به مرزها به آنها احترام بگذارند.
وقتی مرزها مثل قوانین هستند
اگر مرزهای قانون مانند را مهمتر از برقراری ارتباط عاطفی یا گذراندن وقت با فرزندان خود بدانیم، می توانند به سرعت ناسالم شوند.
وقتی چیزهای زیادی در بشقاب خود داریم انجام این کار آسان است. ما حد و مرزهای بیشتری را در مورد زمان خود تعیین می کنیم، مثلاً برای کار، و به فرزندانمان توجه لازم را نمی کنیم.
از سوی دیگر، ما می‌توانیم با محدودیت‌های خود خیلی شل باشیم، که معمولاً به این معناست که نتوانیم به بچه‌هایمان نه بگوییم، کارهایی را انجام دهیم که خودشان باید انجام دهند، و مهارت‌های صحیح بازی مستقل را آموزش نداده‌ایم.
چگونه می توانید برای خود و فرزندانتان مرزهای سالمی تعیین کنید بدون اینکه فرزندانتان احساس بی کفایتی کنند؟
گاهی اوقات، والدین می توانند خطوط مرزی را خیلی دقیق ترسیم کنند و آنها را خیلی ضخیم یا به روشی غیرمحبوبانه قرار دهند.
هرگز فراموش نمی‌کنم که دوستم به من گفت که می‌خواهد احساس نیاز به فرار از فرزندانش را متوقف کند. می دانم که گاهی اوقات این احساس را هم دارم. طبیعی است که والدین خواهان استراحت باشند یا کاری را بدون وقفه انجام دهند.
بنابراین چه مرزهای سالمی را می توانیم تعیین کنیم بدون اینکه به فرزندانمان این احساس را بدهیم که می خواهیم از آنها فرار کنیم؟
یا اینکه چه مرزهای سالمی را می توانیم تعیین کنیم، بنابراین همیشه برای بچه هایمان کارهایی انجام نمی دهیم، هرگز نه نمی گوییم، یا تسلیم هر چیزی که آنها می خواهند نیستیم؟
مرزهای سالمی که والدین می توانند متناسب با سن کودک تعیین کنند چیست؟
همه اینها سوالاتی است که ما به آنها پاسخ خواهیم داد.
مثالی از زمانی که باید مرزها وارد عمل شوند:
فرض کنید شما از خانه کار می کنید (از آنجایی که اکثر ما این روزها کار می کنیم) و بلافاصله بعد از صبحانه شروع به سر کار می کنید. کودک نوپای شما سرش را از بازی کردن بالا می‌گیرد تا ببیند شما در حال کار هستید و برای جلب توجه دست شما را می‌گیرد. او از شما می خواهد که با او بازی کنید!
شما احساس می کنید به دلیل اینکه در آن روز پروژه ای دارید، خسته شده اید و شروع به ناامیدی می کنید. شما سعی می‌کنید او را متقاعد کنید که خودش به بازی برگردد، اما نتیجه نمی‌دهد.
معمولا یکی از این دو اتفاق می افتد.
احساس می‌کنید باید صفحه‌نمایش را روشن کنید تا بتوانید از فرزندتان فرار کنید و کارتان را انجام دهید یا تسلیم شوید و در نهایت هیچ کاری انجام ندهید.
از آنجایی که من همه دوست دارم وقتی بچه ها باید کاری را انجام دهم، چیزی را تماشا کنند، همیشه بهترین راه حل نیست، به خصوص وقتی اغلب اتفاق می افتد. گاهی اوقات، مادران این تجمل را ندارند که هر زمان و برای مدت طولانی با فرزندان خود بازی کنند. حتی اگر کار نمی کنید، باید شام درست شود، لباسشویی انجام شود، خانه تمیز شود. بنابراین تسلیم شدن نیز همیشه راه حلی نخواهد بود.
اما راه حلی برای هر دو وجود دارد، بدون اینکه فرزندتان احساس کند می خواهید از آنها فرار کنید، که در این پست به آن خواهیم پرداخت.
و از آنجایی که ممکن است کمی طول بکشد تا کودکان شما ریتم جدید را درک کنند، هرچه بیشتر به این مرزها عادت کنند، بهتر از آن پیروی خواهند کرد.
وقتی همه چیز گفته شد و انجام شد، پیاده‌سازی مرزها می‌تواند در سازمان‌دهی زندگی‌تان بسیار مفید باشد و روز را تا حد امکان روان‌تر کند.
چگونه مرزها را برای کودک توضیح دهیم
قبل از اینکه مرزهای خود را تعیین کنید، مهم است که فرزندتان بداند در مورد چه چیزی صحبت می کنید.
لزوماً لازم نیست تا زمانی که آنها بزرگتر شوند از کلمه “مرز” استفاده کنید و آنها شروع به تعیین آنها برای خود می کنند.
این کلمه گاهی اوقات می تواند پیچیده باشد، بنابراین من استفاده از آن را هنگام بحث با بچه های کوچکتر خود پیشنهاد نمی کنم.
شاید به جای آن از کلمه ای مانند “قوانین” استفاده کنید.
با فرزندتان بنشینید و به او بگویید که قرار است قوانینی را وضع کنید تا همه شادتر باشند.
می توانید شروع کنید و برای خود یک “قاعده” یا “مرز” داشته باشید و بگویید:
“مامان قرار است هر روز صبح به مدت … قبل از شروع کار، شروع به بازی با شما کند. این قانون جدید من است.”
یا.“مامان وقتی کارش را شروع می کند به عنوان یک قانون جدید تایمر تنظیم می کند. قول می دهم وقتی تایمر خاموش شود کارم تمام می شود و می توانم دوباره با شما بازی کنم!”
با شروع از خودتان، فرزندتان برای داشتن قوانین یا مرزهایی برای خودش بازتر خواهد بود.
قانون را معرفی کنید و از آنها بپرسید که آیا منصفانه به نظر می رسد. اگر می توانید، مصالحه کنید تا مطمئن شوید که نیازهای فرزندتان نادیده گرفته نمی شود.
یکی دیگر از راه های عالی برای معرفی قوانین، مرزها یا کارهای روزمره، داشتن نمودار است.
.
نکات دیگر در مورد تعیین مرزها
- همیشه به قول خود عمل کنید
- محکم و در عین حال مهربان باش
- به طور واضح آنچه را که انتظار دارید بیان کنید
- مرزها یا قوانین را به نمایش بگذارید تا فرزندانتان ببینند ( نمودار کارهای سختی که در بالا ذکر کردم)
- “چرا” را توضیح دهید
- عواقب را دنبال کنید
- نمونه باشید
- هر چه ساده تر بهتر
- بگذارید بله شما بله باشد و نه شما نه
این را قبل از تعیین مرزها در نظر بگیرید
- اول به آنها توجه کنید
در مثال بالا، اگر می توانید، سعی کنید حداقل ۳۰ دقیقه را با کودک خود به بازی اختصاص دهید و توجه بی دریغ خود را به او معطوف کنید. سپس می توانید بازی مستقل را تشویق کنید، یک تایمر برای خود تنظیم کنید و به قانون پایبند باشید!
- به آنها کاری بدهید تا انجام دهند
منحرف کردن حواس کودک با چیزی همیشه می تواند به شما کمک کند تا بازدهی بیشتری داشته باشید. نه تنها برای آنها خوب است که خودشان بازی کردن را یاد بگیرند، بلکه بدون نیاز به روشن کردن صفحه نمایش به شما استراحت می دهد.
مرزهای لازم برای تعیین در خانواده
مرزهای زمان نمایش
یکی از مهم‌ترین کارهایی که می‌توانید برای فرزندتان انجام دهید این است که زمان صفحه نمایش او را کنترل کنید. این به آنها خودکنترلی با صفحه نمایش را می آموزد و آنها را در برابر هر خطر احتمالی که متأسفانه با فناوری همراه است محافظت می کند.
مطالعات نشان می‌دهد بچه‌هایی که زمان نمایش نامحدود و بدون نظارت را دارند، بیشتر از مشکلات رفتاری رنج می‌برند و مشکل سلامت روانی دارند و همچنین هدف شکارچیان می‌شوند.
یک راه عالی برای نظارت بر دستگاه آنها استفاده از یک نرم افزار کنترل والدین است.
این به من اجازه می‌دهد تا مواقعی را که او نمی‌تواند از آن استفاده کند مسدود کنم، فعالیت‌های او را کنترل کنم، محتوای نامناسب را مسدود کنم و او را پاسخگو نگه دارم.
برای بچه‌های بزرگتر، حتی می‌توانید پیام‌ها، ایمیل‌ها، برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی – اسنپ چت، تیک توک، اینستاگرام و غیره را نظارت کنید.
اما حتما ابتدا با آنها در میان بگذارید!
برخی افراد می گویند نباید به این شکل به حریم خصوصی فرزندتان تجاوز کنید، زیرا می تواند به اعتمادی که به او دارید آسیب برساند.
از آنجایی که من برای ایجاد اعتماد با نوجوان یا نوجوان شما تمام تلاش خود را می کنم، همچنان معتقدم که مسئولیت پذیری در قبال فعالیت آنلاین برای هر کسی، نه فقط برای بچه ها، حیاتی است. ناگفته نماند، محافظت از فرزندانمان در برابر افراد مضر وظیفه ما به عنوان والدین است، و رسانه های اجتماعی دروازه مشترکی برای استفاده آنهاست.
و مجدداً، قبل از اجرای آن، در مورد محدودیت زمان نمایش با آنها صحبت کنید. به آنها بگویید چرا این مرز را دارید، چه چیزی به آنها می آموزد، و این به این دلیل است که شما آنها را دوست دارید و می خواهید از آنها محافظت کنید.
مرزهای زمانی
تعیین مرزهای زمانی برای شما و فرزندانتان به آنها کمک می کند تا بدانند چه چیزی و چه زمانی باید انتظار داشته باشند. من متوجه شدم که با فرزندانم، هر چه نظم بیشتری در برنامه خود داشته باشیم، بهتر عمل می کنیم.
استفاده از این چک لیست قابل چاپ رایگان که ساخته ام می تواند ابزاری عالی برای تعیین مرزهای زمانی برای فرزندان شما باشد. همچنین با آموزش خودکنترلی با زمان نمایشگر به آنها سود می رساند.
در مورد نیاز به انجام کارها، روش تایمر که در بالا ذکر کردم معجزه می کند. تا زمانی که تایمر خاموش نشده باشد، فرزندان شما باید به مرزهایی که برای کار تعیین کرده اید، تمیز کردن خانه، شستن لباس ها و غیره احترام بگذارند.
اما مطمئن شوید که به همان اندازه، اگر نه بیشتر، برای معاشرت با آنها و انجام کارهایی که دوست دارند، صرف کنید. این به رفع نیازهای عاطفی آنها کمک می کند، بنابراین آنها به دنبال توجه شما به شکلی منفی نخواهند بود.
چگونه به فرزندان خود در مورد مرزهای شخصی سالم بیاموزیم
یکی از اصلی‌ترین دلایلی که بچه‌ها قربانی آزار می‌شوند، این است که آنها در مورد اینکه مرزهای شخصی آنها برای بدنشان چیست و تفاوت بین لمس خوب و بد، آموزش نمی‌بینند.
مانند هر چیزی که به فرزندان خود آموزش می دهیم، گفتگو با آنها در مورد اینکه چه کسی مجاز است بدن آنها را لمس کند، حتی از سنین بسیار پایین بسیار مهم است.
وقتی پسرم شروع به خزیدن کرد، به دنبال راه هایی برای انجام این کار بودم. اگر نمی خواست بغلش کنند یا ببوسند، به آن احترام می گذارم. اکنون که او ۲ ساله است و به اندازه کافی بزرگ شده است که می تواند به او بگوید چه می کند و چه نمی خواهد، مطمئن می شوم که از او می پرسم آیا می توانم در آغوش بگیرم یا ببوسم.
اگر او این را نمی خواهد، من به آن احترام می گذارم.
برای بچه ها مهم است که بدانند چگونه نه بگویند، مخصوصاً وقتی صحبت از لمس دیگران باشد. شما به عنوان والدین آنها فضای امنی برای نه گفتن دارید، بنابراین فاصله گرفتن در مورد اینکه چه کسی می تواند و چه کسی نمی تواند آنها را لمس کند بسیار مهم است.
یک راه عالی برای انجام این کار از طریق کتاب است! در اینجا چند گزینه عالی وجود دارد.
مرزهای مناسب سن برای کودکان
کودکان نوپا
بچه های کوچک خیلی بیشتر از آنچه ما به آنها اعتبار می دهیم می فهمند. به عنوان مثال، وقتی ۲ ساله ام پسر بزرگترم را می زند، به آن می پردازم. من می گویم ما در خانواده خودمان ضربه نمی زنیم و او را راهنمایی می کنیم که مسئولیت کاری که انجام داده را به عهده بگیرد. او می‌داند چه اشتباهی انجام داده است و باید چه کاری انجام دهد.
او از پسر بزرگترم عذرخواهی می کند، او را در آغوش می گیرند و ما ادامه می دهیم.
با وجود اینکه مجبورم این روند را زیاد تکرار کنم، اما به او می آموزد که وقتی از مرزها یا قوانین عبور می کند، برای دیگران محترمانه یا محبت آمیز نیست.
مانند بسیاری از کودکان، درک این موضوع به زمان و صبر نیاز دارد.
همچنین:
- مستقیم اما ملایم باشید.
- در مورد عواقب آن شفاف باشید و بلافاصله پس از یک حادثه به آنها اطلاع دهید.
- از تایمر زیاد استفاده کنید.
- انتخاب های خود را محدود کنید و از کلمات ساده استفاده کنید.
- چیزی را تا اخر دنبال کردن.
- اگر مجبور شدید عذرخواهی کنید.
- زمان را انجام دهید، نه تایم اوت.
پیش دبستانی ها
این سنی است که کودک شروع به درک واقعی می کند و از آن اطاعت می کند که شما برای خودش تعیین کرده اید. هنگام پرداختن به مرزها در این سن خجالتی نباشید. آنها درک می کنند و عواقب را دنبال می کنند . در مثال بالا، به این موضوع پرداختم که چرا باید از قلقلک دادن کودک خود در هنگام نشان دادن علائم انجام کار خودداری کنیم — این امر در تمام طول زندگی او صدق می کند.
اگر در یک دعوای غلغلک دادن هستید و از شما می‌خواهند که دست از کار بکشید، توقف کنید تا به آنها بیاموزید که این کلمه در هنگام استفاده چقدر معتبر و مهم است.
کلاس-مدرسه
این سنی است که می‌توانید متوجه شوید که در سال‌های قبل هنگام آموزش مرزها کجا اشتباه کرده‌اید.
فکر نمی‌کنم تا زمانی که پسرم ۶ ساله شد متوجه تمام مواردی که اشتباه کرده‌ام، نبودم.
اما برای تصحیح اشتباهات خود و اجرای مرزهای خوب هرگز دیر نیست. اما در حالی که برای خود حد و مرز تعیین می کنید، می خواهید مطمئن شوید که این کار را به گونه ای انجام نمی دهید که از نظر عاطفی شما را از فرزندتان جدا کند.
وقتی بچه‌ها احساس می‌کنند که شما را آزار می‌دهند یا به اندازه کافی توجه نمی‌کنند، به شما نشان می‌دهند. اگر شروع به کشیدن یک خط ضخیم تر برای مرزها کنید، ممکن است احساس کنند که کنار گذاشته شده اند یا نمی خواهید در اطراف آنها باشید.
بنابراین حد و مرزها را تعیین کنید، اما مطمئن شوید که آن را با برآوردن نیازهای عاطفی متعادل می کنید و به آنها احساس مزاحمت نمی کنید.
این سنی است که در آن مرزها از حالت فیزیکی یا «قانون گونه» به احساسی تغییر می کنند.
مرزهای عاطفی چیست؟
مرزهای عاطفی، مرزهایی هستند که فرد در اطراف خود قرار می دهد تا مورد آسیب، دستکاری یا استفاده دیگران قرار نگیرد. مثل همیشه، بهترین راه برای آموزش این است که آن را مدل کنید.
با تعامل خود با دیگران، به ویژه همسرتان، می توانید به فرزندتان نشان دهید که چه چیزی سالم و ناسالم است در مورد مرزهای عاطفی.
من به این واقعیت اعتقاد راسخ دارم که ازدواج سالم یک عامل تعیین کننده در داشتن یک کودک سالم از نظر عاطفی است. حتی اگر شما طلاق گرفته اید، رابطه ای که با سابق خود دارید هنوز باید سالم باشد، زیرا این به فرزند شما درک روشنی از مرزهای عاطفی سالم می دهد.
مرزهای عاطفی سالم برای فرزند شما برای داشتن روابط سالم در طول زندگی ضروری است.
نمونه هایی از مرزهای عاطفی سالم عبارتند از:
- تشخیص تفاوت بین دوستی خوب و بد
- دفاع از چیزی که به آن اعتقاد دارید، حتی اگر دیگران مخالف باشند.
- احترام گذاشتن و پذیرش دیگران، حتی اگر اختلاف نظر داشته باشند
- دانستن اینکه چگونه نیازهای خود را بیان کنید
- تشخیص اینکه چه زمانی به مرزهای شما حمله شده است
- تشخیص زمانی که دیگران نمی توانند همدلی کنند زیرا آنها همان چیزی را که شما تجربه کرده اید تجربه نکرده اند
مرزهای عاطفی ناسالم به شرح زیر است:
- هیچوقت به مردم اعتماد نکن
- خوشایند مردم بودن
- همیشه بله گفتن، حتی اگر نمی خواهید یا نیاز ندارید
- خودت را به جای چشم خدا از درگاه دیگران ببینی
- بازی قربانی
- استفاده از دستکاری برای رسیدن به آنچه می خواهید
- فکر کنید که دیگران همیشه می توانند نیازهای شما را بدانند یا برآورده کنند
همانطور که می بینید، زمانی که کودکان به سنین پیش از نوجوانی و نوجوانی خود می رسند، اتفاقات زیادی رخ می دهد و کمک به آنها برای عبور از این مرزهای عاطفی دشوار است.
همانطور که پسرم بزرگتر می شود، شروع به درک تأثیر عاطفی و مثالی که بر او دارم، می کنم. اگر ابتدا نیازهای عاطفی او را برآورده نکنم، او با درک اینکه مرزهای عاطفی سالم چیست و چگونه در زندگی او اعمال می شود، مشکل خواهد داشت.
آموزش دادن به فرزندتان برای تعیین مرزهای عاطفی سالم از بسیاری جهات برای زندگی او مفید خواهد بود، از جمله اینکه چگونه روابط سالمی داشته باشند، برای دیگران و خود ارزش قائل باشند و به آنها احترام بگذارند، و مطمئن باشند که خدا او را چه کسی آفریده است.
برخی از مرزهای سالمی که در خانواده خود اعمال کرده اید، چیست و چگونه مفید بوده است؟
