این متن از زبان یکی از مادران و تجربه شخصی او همراه با توصیه های پزشک منتشر می شود:
هنگامی که فرزندم را از بیمارستان به خانه آوردم خواب او تا یک سالگی طبیعی بود اما با شروع دو سالگی خواب او آشفته شد و هنگام بیداری گاهی از خود خشم و عصبانیت بروز می داد. هنگامی که ما به عنوان والدین به الگوی خواب او بیشتر توجه کردیم؛ دریافتیم که هرشب در ساعت مشخصی بیدار می شود و دوباره خواب های کوتاهی را دارد البته ما می دانستیم که کودک باید ۱۲ ساعت وقت خواب دارد.
هنگامی که کودک در نیمه های شب بیدار می شد ما کنار بودیم و گاهی اوقات برای او یک نوشیدنی تدارک می دیدیم. برای مثال کودک من بیدار می شد تا لباس خوابش را عوض کند. رفتار او علاوه بر اینکه ما را خسته می کرد خود او نیز به دلیل اینکه خواب مورد نیازش را دریافت نمی کرد؛ خسته کرده بود. به عنوان مادری که سه کودک دیگر دارد برای همه ما خواب او طبیعی نبود.
کاری که باید انجام دهید:
پزشک به ما توصیه کرد قبل خواب ابتدا به اتاق او برویم، او را درآغوش بگیریم، کنار آنها دراز بکشیم تا برای خواب او تحریک کننده باشد، خواب های نامنظم او را برهم بزنید تا به روال عادی خواب (آر ای ام ) برگردد.
برای اینکه خواب های نامنظم وسط روز یا هر زمان دیگری که وقت بیداری نیست و خارج از روال معمول می باشد با آنها دراز نکشید و صحبت نکنید فقط پشت او را مالش دهید تا بیدارشود و دوباره به خواب عمیق برود.
