۱. مرزهای مسئولیت بین خود و کودک خود را تعیین کنید
کودکان از همان بدو تولد تمایل دارند مرزهای شما را آزمایش کنند و شما شاید با آنها نرم برخورد کنید.
اما باید مرزهای خود را برای آنها تعیین و حفظ کنید. مثلا ” به آنها بگویید اجازه ندارند شب ها روی تختخواب شما بخوابند”.
از چه راه هایی باید مرزهای سالم و متناسب با سن کودک را تعیین کنیم؟
-
میان وعده/ ناهار
از کودک بخواهید همراه شما ناهار یا میان وعده درست کند و گاهی اجازه دهید غذاهای مورد علاقه خود را درست کنند.
میزان میان وعده های آنها را کنترل نکنید. اجازه دهید اندازه سهم غذاهای خود را تعیین کنند و یاد بگیرند که برای دیگران نیز سهمی قائل باشند.
- تمیز کردن بعد از غذا
بچه های خود را عادت دهید ظروف خود را به سینک ظرفشویی بیاورند، سطل آشغال اتاق خود را تمیز کنند و خرابکاری های خود را تمیز کنند. حتی کودکان نوپا نیز می توانند با کمی تمرین آن را یاد بگیرند.
اگر قبلاً این کار را انجام داده اند می توانید آن را یک سطح بالا ببرید و به آنها بیاموزید که چگونه ظروف را در ماشین ظرفشویی قرار دهند.
حتی اگر بعد از آن مجبور شوید کمی ظرف ها را مرتب کنید ، این یک مهارت عالی برای کودکان است.
نکته آخر: بعد از وعده غذایی نباید مادر را ترک کرد تا اتوبوس بازی کند.
- مشق شب
این یک منطقه است که بسیاری از والدین به آن جذب می شوند و مسئولیت خود را بیش از مسئولیت فرزند بر عهده می گیرند.
- قرار دادن جای درست وسایل
کوله پشتی و کفش باید سرجای خود گذاشته شود، جعبه های ناهار باید خالی شوند (توسط آنها نه من!) و برای روز بعد آماده شوند.
- تمیز و مرتب نگه داشتن اتاق ها
به خود شما بستگی دارد که اتاق خواب بچه هایتان چقدر “تمیز” باشد. اما هرگز زود نیست که به آنها یاد دهید که آنچه را که از بیرون می آورند باید سرجای خود گذاشته شود.
- فعالیت های مالی
برای دو کودک بزرگسال (۱۱ و ۱۵) ، یک کارت اعتباری برای او قرار دهید. این یک کارت اعتباری است که در آن می توانید کارهای پولی را تعیین کرده و پول را به صورت الکترونیکی از حساب جاری خود به کارت آنها منتقل کنید.
همچنین می توانید پارامترهایی را تعیین کنید که آنها می توانند پول خود را خرج کنند.
۲. هشدارها / یادآوری ها را ندهید
دکتر کوین لمان می گوید که “هشدارها اقدامی بی احترام است”.نکته ای که وی بیان می کند این است که ما با سخنرانی / نق زدن / هشدار / یادآوری ، اساساً به فرزندمان می گوییم که شما به اندازه کافی باهوش نیستید و قادر به پیگیری نیستید.
چند نمونه از مواردی که نباید برای آنها یادآوری کنید و ایده هایی برای عواقب آن:
- ساعت خواب
کودکان در یک ساعت معین باید مسواک بزنند و در یک ساعت معین به رختخواب بروند.با بچه های کوچکتر ، روال بسیار مهم است. بعد از مسواک زدن، به سمت اتاقشان بروید و برای آنها با صدای بلند کتاب بخوانید.
- خوردن غذا (معروف به جنگ جهانی سوم)
به دنبال خوردن و یادآوری غذا به آنها نباشید. اگر آنها واقعا گرسنه باشند به سمت میز می آیند.
- کارهای اختصاص داده شده
اگر کارهایی فراتر از وظایف منظم آنها را تعیین می کنید ، به عنوان مثال کارهای صبحگاهی صبح که در آن هرکسی موظف است یک محدوده زمانی معقول را تنظیم کند باز هم، لازم نیست که پس از آن چیزی بگویید نیازی به یادآوری نیست.
برای بچه های کوچکتر ، می توانید زمان تلویزیون ، روز فناوری و هر زمان که می دانید تأثیرگذار باشد را از آنها بگیرید.
بخاطر داشته باشید که مهم این است که در نتیجه صدمه ای وارد نشود بلکه انتخاب ضعیف خود دردناک تر از ناراحتی موقتی اطاعت باشد.
۳. بگذارید اشتباهات خودشان را برطرف کنند
از تصادفات گرفته تا اشتباهات عمدی ، تا کلمات بی احتیاطی ، همه ما باید به این درک برسیم که تنها ما مسئول رفع اشتباهات خود هستیم یا حداقل برای آن تلاش می کنیم.
وقتی بچه ها گرفتار می شوند که کلمات نفرت انگیز را به خواهر یا برادرشان می گویند، از آنها بخواهید درباره قدرت حرف هایشان فکر کنند.
رعایت استانداردی برای احترام به دیگران و مسئولیت هنگام عبور از آن مرز باید اجباری باشد.
کلمات آزار دهنده می توانند بسیار آسیب زننده و “سخت” باشند دشوار است – بنابراین به همین دلیل است که من در اینجا بر این نکته تأکید می کنم.
گاهی اوقات نمی توان از اشتباهات جلوگیری کرد و ما می توانیم و باید در آن لحظات به فرزندان خود لطف کنیم .
ما می توانیم همدلی کنیم ، اما هنوز هم مهم است که به آنها یاد دهیم که جبران کنند ، به عنوان مثال ، وقتی اسباب بازی مورد علاقه خواهر خود را می شکنند. به آنها کمک کنید راه های کسب درآمد را جایگزین آن کنند.
به عنوان پدر و مادر واقعاً مهم است ، سریع خواستار آمرزش برای اشتباهات خود شویم و تا جایی که توانایی داریم ، سهم خود را برای درست کردن امور انجام دهیم
بچه ها تماشا می کنند تا ببینند که آیا ما از شکستهای خود پنهان می شویم یا فروتنانه متعلق به آنها هستیم و در عوض به دنبال راه درست و مسئولانه هستیم.
۴. مسئولیت نیکوکاری را نیز تشویق کنید
تا این مرحله ، ما مسئولیت شخصی را متمرکز کرده ایم – اما مسئولیت خود در قبال دیگران چطور؟
در حالی که ما به طور قطع می خواهیم مرزهای بین آنچه مسئول آن هستیم و مسئولیت تحمل آن بر دوش ما نیست ، درک کنیم ، اما همچنین می خواهیم نسبت به فرصت های خدمت به دیگران با رفتار مسئولیت پذیر حساس باشیم.
ما نباید فقط نگران خواسته ها و نیازهای شخصی خودمان باشیم ، بلکه وقتی شاهد نسبت به بی عدالتی واقعی و فرصت هایی که می توانیم جواب کسی را بدهیم حساس باشیم.
زیرا در نهایت ، وقتی توانایی کمک به دیگران را داشته باشیم ، در قبال اعمال یا بی عملی خود در برابر خداوند مسئول هستیم.
۵.به رفتار مسئولانه توجه کنید
پرورش رفتارهای شرافتمندانه و مسئولانه در بچه های ما گاهی اوقات می تواند احساس مأموریت غیرممکن را داشته باشد اما مانند هر چیز دیگری ، این کار به تمرین نیاز دارد.اجرای مرزها و عواقب آن به طور ثابت انجام می شود.
همچنین نیاز به عشق و تشویق زیادی است که با ما ارتباط برقرار می کند ، ما معتقدیم که آنها این نتیجه را می گیرند!
بنابراین ، به دنبال فرصت هایی بگردید تا به بچه های خود بگویید که متوجه تلاش آنها در کارهای مدرسه ، خانه و نحوه برخورد آنها با دیگران می شوید.
هنگامی که آنها اقدامات مسئولانه انجام می دهند ، استاندارد بالاتری را تعیین می کنند که دیگران نیز متوجه آن می شوند. این یک ویژگی شخصیتی است که در مدرسه ، مشاغل آینده و روابط در طول زندگی آنها به خوبی به آنها کمک خواهد کرد.
