طبق آمارها، والدین تصور می کنند بهترین تربیت را برای فرزندان خود به کار می گیرند اما در بیشتر اوقات، بزرگسالان نمی توانند احساسات خود را کنترل کنند و فرزندان خود را بیش از آنچه شایسته آنها هستند مجازات کنند. این به نوبه خود پیامدهای منفی برای کودکان به همراه دارد: آنها دچار ترس و کلیشه هایی می شوند که همه چیز را برای آنها سخت تر می کند.
۱. اگر کودکی نیت بدی نداشته باشد ، نباید مجازات شود.
بیشتر اوقات، کودکان سعی در آسیب رساندن به کسی ندارند ، آنها فقط می خواهند چیزهایی را کشف کنند. و هنگامی که کودک فقط در تلاش برای یادگیری است ، حتی اگر اقداماتشان منجر به اتفاق بدی شود ، باید از او حمایت کرد. در مورد شرایط کاملاً تصادفی نیز برخورد باید حمایت گونه باشد. با کودک همدردی کنید و به او بگویید چگونه وضعیت را اصلاح کند.
۲. قانون ها می توانند انعطاف پذیر باشند.
بیشتر اوقات، والدین فکر می کنند که شیوه های سنتی تربیت درست است. تفکر بزرگسالان به این شکل پیش می رود که: “به دلیل درست بودن آن” یا “به دلیل اینکه والدین من همین کار را انجام داده اند. تفاوت زیادی بین جمله” نباید بازی کنید؟” و ” امکان هست بازی نکنید” وجود دارد. اولی یک دستور است و دومی یک خواهش است. بنابراین، فقط درصورت مجازات فرزندان خود فقط از آنها خواهش کنید.
اگر کودکی از نظر احساسی قوی و پایدار باشد و بخاطر مخالفت با پیشنهادی مجازات شود، برای تربیت او ایرادی ندارد. اما اگر حساس باشند می تواند به آنها آسیب برساند. هنگامی که کودک حساس بزرگ می شود، این امر می تواند باعث شود که بخواهند از دستورات همه افرادی که برای آنها احترام قائل هستند پیروی کنند زیرا از عواقب آن ترسیده اند.
۳. مجازات نباید احساسی باشد.
اگر کودکی از شما اطاعت نکند، شما عصبانی می شوید و حتی در صورت علاقه به کودک باز هم به او می گویید که او را دوست ندارید این امر غالباً به دلیل انتظارات زیاد برای کودکان ایجاد می شود. و زمانی که انتظارات شمارا برآورده نمی کنند، ناراضی می شوید و حس علاقه به کودک را سرکوب می کنید.
۴. درحضور دیگران تنبیه نکنید.
مجازات عمومی باعث خجالت و عصبانیت کودکان می شود. روانشناسان استفاده از عبارات معروف مانند “دیگران چه خواهند گفت؟” را توصیه نمی کنند. وقتی کودکان در جمع پاداش می گیرند ، آنها ممکن است بیش از حد مغرور شوند.
کودکی که اغلب در انظار عمومی مجازات می شود ، همیشه احساس تحقیر می کند و برای تحقیر خود انتظار می کشند. در زندگی بزرگسالی، آنها می توانند به شخصی تبدیل شوند که کاملاً به نظر اکثریت اعتماد می کنند و قادر به تصمیم گیری برای خود نباشد.
۵. اگر به مجازات تهدید کردید، باید مجازات کنید.
اگر یک بزرگسال کودک را تهدید مجازات کند، باید این کار را انجام دهد. تهدید تنها به مراتب از مجازات آسیب زا تر است. کودکان به سرعت درمی یابند که والدین غیر قابل اعتماد هستند و سیستم ارزشهای آنها به زودی آسیب می بیند: آنها نمی توانند تفاوت بین خوب و بد را درک کنند زیرا سیستم تربیت گر آنها تنظیم ندارد.
۶. وقتی نمی دانید چه کسی مقصر است، همه افراد را مجازات کنید!
اگر والدین مطمئن نیستند که کدام فرزند مقصر است، نباید فقط یکی از آنها را مجازات کنند. در شرایطی که فرزند شما با دیگر دوستانش خطایی انجام داده است شما نباید به هیچ وجه از کودکان دیگر انتقاد کنید. اگر آنها در کنار خواهر و برادرخود کار نادرستی انجام داده اند، همگی باید مجازات شوند.
اگر این کار را نکنید، شخصی که مجازاتش کرده اید آسیب می بیند و ممکن است در آینده به یک فرد منفعل تبدیل شود. و سایر کودکان دارای عزت نفس کافی و احساس مصونیت کامل خواهند بود که نمی تواند تأثیر مثبتی در زندگی آینده فرد آسیب دیده داشته باشد. البته این تنها در صورتی اتفاق می افتد که والدین فقط یک کودک را مجازات کنند.
۷.کودکان فقط باید به خاطر عمل ناشایست فعلی مجازات شوند، اما نه به خاطر اشتباهات گذشته.
یکی از مهمترین قوانین تربیت کودک این است: “مجازات گذشته فراموش شده”. کودکی که مرتباً به خاطر اشتباهات گذشته خود مجازات می شود ، نمی تواند فردی قوی باشد. آنها از انجام کار جدید می ترسند و یک روال معمول را ترجیح می دهند. همچنین یادگیری از اشتباهات خود برای آنها دشوار می شود. آنها به جای تجزیه و تحلیل اشتباهات خود، آنها را تثبیت می کنند.
همچنین ، اگر والدین در مورد کار بدی که کودک مدتها پس از وقوع آن انجام داده است، مطلع شوند، روانشناسان مجازات را نیز توصیه نمی کنند. تمام کاری که والدین باید انجام دهند این است که به سادگی برای کودک توضیح دهند که چه اشتباهی کرده اند.
۸.مجازات باید متناسب با سن و سرگرمی آنها باشد.
سیستم مجازات باید مشخص و متعادل باشد. برای نمرات بد و پنجره شکسته مجازات یکسانی ندهید.اتفاقات کوچک، مجازات های کوچک و اتفاقات بزرگ مجازات های جدی دارند.
همچنین، شما باید سن و ویژگی های کودک را در نظر بگیرید. اگر کودک عاشق شبکه های اجتماعی است ، باید زمان استفاده از او را محدود کنید که مجازات خوبی خواهد بود. و اگر کودکی به هیچ وجه از آن استفاده نمی کند ، باید به روش دیگری برای تنبیه او فکر کنید.
کودکی که همیشه مجازات یکسانی برای چیزهای مختلف دارد، نمی تواند سیستم خوبی از ارزش های اخلاقی ایجاد کند، زیرا آنها نمی توانند تفاوت بین اهمیت چیزها را تشخیص دهند.
۹. از کلمات بد یا توهین آمیز استفاده نکنید.
این اتفاق زمانی می افتد که افراد بسیاراحساساتی باشند. بسیاری از والدین حتی متوجه این کار نمی شوند. روانشناسان توصیه می کنند فقط از یک واژگان خنثی استفاده کنید.
کودکان حساس ممکن است دارای مشکلات اعتماد به نفس پایین باشند. آنها ممکن است زمانهایی را که مادر یا پدرشان کلمه بدی را به کار می برند آن را در نزد خود حفظ کنند. این مسئله برای دختران جدی تر است ، بنابراین به خصوص مراقب آنها باشید.
