تقویم روز/ پیشگیری از خودکشی

درک خودکشی

سازمان بهداشت جهانی تخمین می زند که سالانه تقریباً ۱ میلیون نفر به دلیل خودکشی جان خود را از دست می دهند. چه عاملی باعث می شود که بسیاری از افراد جان خود را بگیرند؟

برای کسانی که در دام افسردگی و ناامیدی نیستند، درک اینکه چه عاملی باعث می شود افراد زیادی جان خود را بگیرند دشوار است. اما فرد متمایل به خودکشی تا اندازه ای  درد می کشد که نمی تواند گزینه دیگری ببیند.

خودکشی تلاشی ناامیدانه برای فرار از رنجی است که غیر قابل تحمل شده است. کسی که از احساس انزجار از خود، ناامیدی و انزوا انباشته شده است، یک فرد متمایل به خودکشی نمی تواند راهی جز تسکین مرگ پیدا کند.

اما علی رغم تمایل آنها به توقف درد، بیشتر افراد خودکشی در مورد پایان دادن به زندگی خود عمیقا درگیری دارند.

آنها آرزو می کنند که جایگزینی برای خودکشی وجود داشته باشد، اما خودکشی تنها گزینه موجود برای آنهاست.

باورهای غلط رایج در مورد خودکشی

باور نادرست: افرادی که در مورد خودکشی صحبت می کنند، دست به انجام آن نمی زنند.

واقعیت: تقریباً هرکسی که اقدام به خودکشی می کند، نشانه یا هشدار حتی اشاره غیر مستقیم به مرگ یا خودکشی نادیده نگیرید.  جمله هایی مثل “وقتی من رفتم متأسف خواهید شد” ، “من هیچ راهی نمی توانم ببینم” ، مهم نیست تا چه اندازه آسان یا به شوخی گفته می شود  ممکن است بیانگر احساسات جدی خودکشی باشد.

باور نادرست: کسی که تمایل به خودکشی دارد، بیمار روانی است.

واقعیت: بیشتر افراد متمایل به خودکشی روان پریش یا دیوانه نیستند. آنها ناراحت، غمگین، افسرده یا ناامید هستند، اما پریشانی شدید و درد عاطفی لزوما نشانه بیماری روانی نیست.

باور نادرست: اگر کسی مصمم به کشتن خود باشد، هیچ چیز مانع او نمی شود.

واقعیت: حتی یک فرد کاملاً افسرده احساسات متفاوتی در مورد مرگ دارد که بین تمایل به زندگی و مرگ در نوسان است. آنها به جای اینکه خواستار مرگ باشند، فقط می خواهند که درد متوقف شود و انگیزه برای پایان دادن به زندگی در آنها برای همیشه ادامه ندارد.

باور نادرست: افرادی که با خودکشی می میرند افرادی هستند که تمایلی به کمک گرفتن ندارند.
واقعیت: بسیاری از افراد سعی می کنند قبل از اقدام به خودکشی ازدیگران کمک بگیرند. در حقیقت، مطالعات نشان می دهد بیش از ۵۰ درصد از قربانیان خودکشی در شش ماه قبل از مرگ خود به دنبال کمک پزشکی بوده اند.

باور نادرست: صحبت در مورد خودکشی ممکن است باعث رواج آن شود.
واقعیت: شما با صحبت در مورد خودکشی به شخصی ایده خودکشی نمی دهید. بلکه برعکس است. صحبت صریح و صادقانه درباره افکار و احساسات خودکشی می تواند به نجات یک زندگی کمک کند.

علائم هشدار دهنده خودکشی

هرگونه صحبت یا رفتار آسیب زا را جدی بگیرید. این فقط یک علامت هشدار دهنده نیست بلکه این یک فریاد کمک است.بیشتر افراد متمایل به خودکشی علائم هشدار دهنده یا نشانه هایی از اهداف خود را نشان می دهند.

بهترین راه برای جلوگیری از خودکشی شناخت این علائم هشدار دهنده است و بدانید چگونه در صورت مشاهده آنها واکنش نشان دهید. اگر فکر می کنید یکی از دوستان یا اعضای خانواده خودکشی کرده اند، می توانید با اشاره به گزینه های دیگر،راهکار های مراقبت از خود و درگیر کردن پزشک یا روانشناس در پیشگیری از خودکشی نقش داشته باشید.

علائم مهم هشدار دهنده برای خودکشی شامل:

• صحبت در مورد خودکشی یا آسیب رساندن به خود
• صحبت کردن یا نوشتن مطالب زیادی درباره مرگ یا مردن
• جستجوی ابزاری  که می تواند در یک اقدام به خودکشی استفاده شود، مانند سلاح و مواد مخدر.
• اگر فرد دچار اختلال خلقی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی باشد
•  از وابستگی به الکل رنج ببرد
• قبلاً اقدام به خودکشی کرده یا سابقه خودکشی در خانواده داشته باشد ، این علائم حتی بیشتر خطرناک است.

نا امیدی به اندازه  نشانه های هشدار دهنده خودکشی خطرناک است. مطالعات نشان داده است که ناامیدی پیش بینی کننده ای برای خودکشی است. افرادی که احساس ناامیدی می کنند ممکن است در مورد احساسات “غیر قابل تحمل” صحبت کنند، آینده ای تاریک را پیش بینی کنند و اظهار کنند که چیزی برای انتظار ندارند.

سایر علائم هشدار دهنده که به یک ذهن خودکشی اشاره دارد شامل:

تغییرات خلق و خوی چشمگیر یا تغییرات ناگهانی شخصیت، مانند تغییر حالت اجتماعی به حالت کناره گیری یا رفتار  سرکشی است. همچنین ممکن است فرد متمایل به خودکشی علاقه خود را به کارهای روزمره از دست بدهد، از ظاهر خود غافل شود و تغییرات بزرگی در عادات غذایی یا خوابیدن نشان دهد.

علائم هشدار دهنده خودکشی شامل موارد زیر است:

• صحبت درباره خودکشی هر نوع صحبت در مورد خودکشی، مردن یا خودزنی ، مانند “کاش متولد نمی شدم” ،
• “اگر دوباره تو را ببینم …” و “بهتر است مرده باشم”.
• جستجوی وسایل کشنده ” جستجوی دسترسی به اسلحه ، قرص ، چاقو یا سایر اشیایی که می تواند در اقدام به خودکشی استفاده شود.”
• مشغله با مرگ ، تمرکز غیرمعمول بر مرگ ، مردن یا خشونت. نوشتن شعر یا داستان درباره مرگ.
• هیچ امیدی به آینده نیست  احساس درماندگی ، ناامیدی و گرفتار شدن “هیچ راهی نیست”
•  اعتقاد به اینکه اوضاع هرگز بهتر نخواهد شد یا تغییر نخواهد کرد.
• نفرت از خود،احساس بی ارزشی، گناه ، شرم . احساس یک بار سنگین (“بدون من همه بهترند”).
• نظم بخشیدن به امور ،نوشتن وصیت نامه. بخشش اموال گرانبها هماهنگی برای اعضای خانواده.
• خداحافظی : دیدارها یا تماس های غیرمعمول یا غیرمنتظره با خانواده و دوستان. خداحافظی با مردم گویی دیگر آنها را ملاقات نمی کند.
• برداشت از دیگران : برداشت از رفتار دوستان و خانواده. افزایش انزوای اجتماعی. آرزوی تنها ماندن.
• رفتار خود تخریبی :افزایش مصرف الکل یا مواد مخدر ، رانندگی بی پروا ، رابطه جنسی ناامن. به خطر انداختن غیر ضروری انگار که “آرزوی مرگ” داشته باشند.
• احساس آرامش ناگهانی پس از افسردگی شدید می تواند به معنای تصمیم گیری فرد برای اقدام به خودکشی باشد.

نکته یک: پیشگیری از خودکشی

۱. اگر نگران فرد هستید با او صحبت کنید

اگر علائم هشدار دهنده خودکشی را در شخصی که به او اهمیت می دهید مشاهده کنید، ممکن است از خود بپرسید که آیا صحبت درباره آن درست است ؟ اگر اشتباه می کنید چطور؟ اگر فرد عصبانی شود چه می شود؟ در چنین شرایطی احساس ناراحتی یا ترس طبیعی است. اما هر کسی که در مورد خودکشی صحبت کند یا علائم هشدار دهنده دیگری را نشان دهد، به کمک فوری احتیاج دارد هرچه زودتر بهتر است با او گفتگو کنید.

صحبت با یک دوست یا یکی از اعضای خانواده در مورد افکار و احساسات خودکشی می تواند برای همه بسیار دشوار باشد. . با نشان دادن اینکه می خواهید به شخصی خودکشی کمک کنید. در حقیقت، فرصتی برای ابراز احساسات شخص متمایل به خودکشی می تواند او را از تنهایی و احساسات منفی فروخورده رهایی دهد و از اقدام به خودکشی جلوگیری کند.

راه های شروع مکالمه در مورد خودکشی:

“من اخیراً نگران شما هستم.”

“اخیراً ، من متوجه برخی تفاوتها در شما شده ام و از حال شما متعجب شده ام.”

سواالاتی که می توانید بپرسید:

“چه زمانی این احساس را پیدا کردی؟”

“آیا اتفاقی افتاده است که در شما این احساس ایجاد شده است ؟”

“چگونه می توانم در حال حاضر به بهترین شکل از شما حمایت کنم؟”

“آیا به کمک گرفتن فکر کرده اید؟”

آنچه می توانید بگویید تا به فرد کمک کند:

“تو در این موضوع  تنها نیستی. من برای تو اینجا هستم. ”

“شما ممکن است در حال حاضر این را باور نکنید ، اما احساس شما تغییر خواهد کرد.”

“من ممکن است نتوانم دقیقاً احساس شما را درک کنم ، اما من به شما اهمیت می دهم و می خواهم کمک کنم.”

“به او بگویید هر زمان که خواهان تسلیم شدن است، آن را به وقت دیگری موکول کند.”

 هنگام صحبت با فرد متمایل به خودکشی:

 ۱.خودتان باشید:

به شخص اجازه دهید بداند که برایتان مهم است که تنها نباشد. نیازی به یافتن  کلمات مناسب در مکالمه نیست، آنچه اهمیت دارد نگرانی شماست.

۲.گوش کنید:

به دوست خود اجازه دهید  احساسات خود را تخلیه کند. مهم نیست که مکالمه چقدر منفی به نظر می رسد ، واقعیت این است که  مکالمه در حال انجام است یک نشانه مثبت است.

۳.دلسوز و بدون قضاوت باشید:

فرد متمایل به خودکشی با صحبت در مورد احساسات خود، هر چقدر شنیدن آن مشکل باشد ، کار درستی انجام می دهد.

۴.امید را پیشنهاد دهید:

به عزیزان خود اطمینان دهید که کمک در دسترس است و احساسات خودکشی موقتی است. به فرد اطلاع دهید که زندگی او برای شما مهم است.

۵.شخص را جدی بگیرید:

اگر یک فرد خودکشی جملاتی از این قبیل را بگوید ، “من خیلی افسرده ام ، نمی توانم ادامه دهم” ، از آنها بپرسید آیا فکر خودکشی دارند؟ شما به آنها اجازه می دهید درد خود را با شما در میان بگذارند ، نه اینکه ایده هایی را در ذهن خود ایجاد کنید.

در هنگام مکالمه از موارد زیر خودداری کنید:

۱. با شخص وابسته به خودکشی بحث نکنید:

از گفتن جملاتی مانند: “شما خیلی چیزهای زیادی برای زندگی دارید”، “خودکشی شما به خانواده شما آسیب می رساند” یا “فقط باید از این فکر دور شوید” خودداری کنید.

۲.شوکه شده عمل نکنید: درمورد ارزش زندگی سخنرانی کنید و یادآوری کنید استدلال های انان اشتباه است.

۳. قول ندهید که رازدار باشید:

یک زندگی در خطر است و شما ممکن است برای حفظ امنیت فرد با یک متخصص بهداشت روان صحبت کنید.

۴.روش هایی برای رفع مشکلات دوستانتان ارائه ندهید:

هرگز  احساسات خودکشی آنها را توجیح نکنید، مهم نیست مشکل تا چه اندازه دشوار است. بلکه مهم این است که تا چه اندازه به دوست شما آسیب رسانده است.

۵.خود را سرزنش نکنید: نمی توانید افسردگی شخص دیگری را برطرف کنید. خوشبختی یا فقدان دوست یا عزیز شما مسئولیت شما نیست.

نکته دو: در شرایط بحرانی سریعا پاسخ دهنده باشید

اگر یکی از دوستان یا اعضای خانواده به شما بگوید که به مرگ یا خودکشی فکر می کند، ارزیابی فوری خطری که فرد در معرض آن قرار دارد از اهمیت برخوردار است.

افرادی که در معرض بالاترین خطر خودکشی در آینده نزدیک قرار دارند، یک برنامه خودکشی خاص دارند ، به معنای اجرای برنامه، تنظیم زمان برای انجام آن و قصد انجام آن است.

سوالات زیر می تواند به شما کمک کند خطر فوری خودکشی را ارزیابی کنید:

آیا برنامه خودکشی دارید؟ (طرح)
آیا شما برای اجرای برنامه خود (قرص ، اسلحه و غیره) استفاده می کنید؟
آیا می دانید چه زمانی این کار را انجام می دهید؟ (تنظیم زمان)
آیا قصد جان خود را دارید؟ (قصد)

سطوح خطر خودکشی:

کم :

برخی از افکار خودکشی بدون برنامه خودکشی حرف می زند او اقدام به خودکشی نمی کند.

متوسط :

از افکار خودکشی و طرح مبهمی که بسیار کشنده نیست حرف می زند اما اقدام به خودکشی نمی کند.

بالا:

از افکار خودکشی و طرح خاصی که بسیار کشنده است حرف می زند او اقدام به خودکشی نمی کند.

شدید:

از افکار خودکشی و طرح خاصی که بسیار کشنده است حرف می زند  او اقدام به خودکشی خواهد کرد.

نکته سه: کمک و پشتیبانی را ارائه دهید:

اگر یکی از دوستان یا اعضای خانواده قصد خودکشی دارد ، بهترین راه برای کمک به آنها یک گوش دلسوز و شنونده است. به عزیزتان بگویید که او تنها نیست و شما برایش مهم هستید. مسئولیت سلامتی فرد محبوب خود را بر عهده نگیرید. شما می توانید او را  پشتیبانی کنید اما نمی توانید فرد متمایل به خودکشی را درمان کنید.  وی باید شخصاً نسبت به بهبودی خود متعهد شود.

برای کمک به شخصی که خودکشی می کند ، شهامت زیادی لازم است. مشاهده اینکه یک عزیز با افکار مربوط به پایان دادن به زندگی خود سر و کار دارد می تواند احساسات سخت بسیاری را در شما برانگیزد. همانطور که به یک فرد  وابسته خودکشی کمک می کنید، فراموش نکنید که از خود مراقبت کنید. شخصی را پیدا کنید که به او اعتماد دارید، یکی از دوستان ، یکی از اعضای خانواده یا مشاور – که در مورد احساسات با شما صحبت کند و از حمایت خودتان برخوردار شوید.

برای کمک به یک فرد متمایل به خودکشی:

۱.کمک تخصصی بگیرید

تمام توان خود را به کار بگیرید تا به فرد کمک کنید. برای مشاوره و مراجعه با خط بحران تماس بگیرید. فرد را تشویق کنید که به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کند ،  یک مرکز درمانی به او کمک  می کند یا او را به ملاقات با پزشک راهنمایی کنید

۲.پیگیری درمان:

اگر پزشک دارو تجویز کرد، مطمئن شوید که دوست یا عزیز شما آن را طبق دستورالعمل مصرف می کند. از عوارض جانبی احتمالی آگاه باشید و در صورت بدتر شدن وضعیت پزشک حتماً آن را به پزشک اطلاع دهید. یافتن دارو یا درمانی که برای یک فرد خاص مناسب باشد، اغلب به زمان و پشتکار نیاز دارد.

۳.پیش قدم باشید

کسانی که در فکر خودکشی هستند اغلب باور ندارند که می توان به آنها کمک کرد ، بنابراین ممکن است مجبور باشید در ارائه کمک بیشتر تلاش کنید.جمله، “اگر به هر چیزی احتیاج داری با من تماس بگیر” خیلی مبهم است. منتظر نمانید تا فرد با شما تماس بگیرد یا حتی تماس های از دست رفته شما را پیگیری کنید. دوباره تماس بگیرید، شخص را به بیرون دعوت کنید.

۴.تغییرات سبک زندگی مثبت

مانند رژیم غذایی سالم، خواب کافی و دریافت نور خورشید یا طبیعت را حداقل برای ۳۰ دقیقه در روز تشویق کنید. ورزش نیز بسیار مهم است زیرا باعث آزاد شدن اندورفین ، از بین بردن استرس و ارتقا در سطح عاطفی می شود.

۵.یک برنامه ایمنی تنظیم کنید

به فرد کمک کنید مجموعه ای از قدم هایی را طی بحران خودکشی دنبال کند، ایجاد کند. باید هر محرکی را که منجر به بحران خودکشی می شود، مانند سالگرد از دست دادن ، الکل یا استرس در روابط ، شناسایی کند. همچنین شماره های تماس با پزشک یا درمانگر فرد و همچنین دوستان و اعضای خانواده را که در مواقع اضطراری به او کمک می کنند، در اختیار او قرار دهید.

۶.وسایل احتمالی خودکشی

مانند قرص ، چاقو ، تیغ یا اسلحه گرم را از بین ببرید. اگر فرد ممکن است بیش از حد مصرف کند ، داروها را نزد خود نگه دارید یا آنها را فقط در صورت نیاز فرد به آنها بدهید.

۷.پشتیبانی خود را در طولانی مدت ادامه دهید.

حتی پس از عبور از بحران فوری خودکشی ، با فرد در تماس باشید ، به طور دوره ای آنها را چک کنید یا رها کنید. پشتیبانی شما برای اطمینان از باقی ماندن دوست یا عزیزتان در مسیر بهبودی بسیار حیاتی است.

عوامل خطر

طبق گفته وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده ، حداقل ۹۰ درصد از افرادی که با خودکشی می میرند از یک یا چند اختلال روانی مانند افسردگی ، اختلال دو قطبی ، اسکیزوفرنی یا الکل اعتیاد رنج می برند. به ویژه افسردگی نقش زیادی در خودکشی دارد. مشکلی که افراد خودکشی در تصور راه حلی برای رنج خود دارند ، تا حدی ناشی از تفکر تحریف شده ناشی از افسردگی است.

عوامل خطرزا برای خودکشی معمول عبارتند از:

• بیماری روانی ، اعتیاد به الکل یا سو مصرف مواد مخدر
• اقدام به خودکشی در سابق ، سابقه خانوادگی خودکشی ، یا سابقه ضربه یا سو استفاده جنسی
• بیماری شدید یا درد مزمن ، از دست دادن های  اخیر یا یک رویداد استرس زا در زندگی
• انزوای اجتماعی و تنهایی
• مصرف ضد افسردگی و خودکشی
  برای برخی از افراد ، داروی افسردگی باعث افزایش افسردگی و افکار و احساسات خودکشی می شود. به دلیل این خطر ، FDA توصیه می کند هرکسی که از داروهای ضد افسردگی استفاده می کند باید مراقب افزایش افکار و رفتارهای خودکشی باشد. اگر اولین بار است که فرد از داروی افسردگی استفاده می کند، نظارت بسیار مهم است. خطر خودکشی بیشترین میزان در دو ماه اول درمان با افسردگی است.

علاوه بر عوامل کلی خطر خودکشی ، هم نوجوانان و هم افراد مسن در معرض خطر بیشتری برای خودکشی هستند.

خودکشی در نوجوانان

خودکشی در نوجوانان یک مسئله جدی و رو به رشد است. سالهای نوجوانی می تواند از نظر احساسی متلاطم و استرس زا باشد. نوجوانان برای موفقیت و جا به جایی تحت فشار قرار می گیرند. آنها ممکن است با مشکلات عزت نفس ، اعتماد به نفس و احساس بیگانگی دست و پنجه نرم کنند. برای برخی ، این منجر به خودکشی می شود. افسردگی همچنین یکی از عوامل اصلی خطر برای خودکشی در نوجوانان است.

سایر عوامل خطر برای خودکشی در نوجوانان عبارتند از:

• کودک آزاری
• واقعه آسیب زای اخیر
• فقدان شبکه پشتیبانی
• در دسترس بودن اسلحه
• محیط اجتماعی یا مدرسه خصمانه
• قرار گرفتن در معرض خودکشی های دیگر نوجوانان

علائم هشدار دهنده اضافی مبنی بر اینکه یک نوجوان ممکن است خودکشی کند:

• تغییر در عادات غذایی و خوابیدن
• کناره گیری از دوستان ، خانواده و فعالیتهای منظم
• رفتار خشونت آمیز یا سرکش ، قلدری ، فرار
• مصرف مواد مخدر و الکل
• غفلت غیرمعمول از ظاهر شخصی
• بی حوصلگی مداوم ، مشکل در تمرکز ، یا افت کیفیت کارهای مدرسه
• شکایت مکرر در مورد علائم جسمی ، مانند درد معده ، سردرد یا خستگی.
• رد ستایش یا پاداش

خودکشی در افراد مسن

بالاترین میزان خودکشی در هر گروه سنی در افراد ۶۵ سال به بالا اتفاق می افتد. یک عامل موثر افسردگی در افراد مسن است که تشخیص داده نشده و درمان نمی شود.

سایر عوامل خطر برای خودکشی در افراد مسن عبارتند از:

• مرگ اخیر یکی از عزیزان ، انزوا و تنهایی
• بیماری جسمی ، ناتوانی یا درد
• تغییرات عمده زندگی ، مانند بازنشستگی یا از دست دادن استقلال
• از دست دادن حس هدف

علائم هشدار دهنده اضافی مبنی بر اینکه یک فرد مسن می تواند به خودکشی فکر کند:

• خواندن درباره مرگ و خودکشی
• تغییر در الگوی خواب
• افزایش مصرف الکل یا داروهای تجویز شده
• خود غفلت یا عدم اجرای دستورات پزشکی
• ذخیره داروها یا علاقه ناگهانی به اسلحه گرم
• انصراف از دوستان ، خانواده و فعالیتهای اجتماعی ، خداحافظی دقیق یا فوری در تجدید نظر در وصیت نامه