تعریف
هراس یا ترس از استفراغ، مانند سایر انواع فوبیا مورد بررسی قرار نگرفته است در واقع emetophobia عدم تمایل به استفراغ تعریف می شود. البته که کسی استفراغ را دوست ندارد و این همان چیزی که موجب ایجاد این اختلال می شود
در بیشتر موارد، به نظر می رسد که در سنین جوانی شروع می شود و به مرور زمان همچنان ادامه می باید. تمرکز بیش اندازه فرد برای جلوگیری از استفراغ که در محیط های عمومی بیشتر می شود.
یک مطالعه هلندی نشان داد که بیماری با انزجار بسیار همراه است (چه کسی احتمالاً منزجر شود) حساسیت انزجار (چه کسی شدت انزجار را تجربه کند)، پیش بینی کننده علائم اختلال بود. محققان بیشتر به رابطه پیش بینی کننده حساسیت انزجار و شدت علائم علاقه پیدا کردند.
افراد مبتلا حساسیت بالایی به نحوه ارزیابی دیگران از آنها (شبیه به هراس اجتماعی) ، و نگرانی وسواسی دستگاه گوارش داشتند. این بیماری معمولاً با سایر بیماریهای روانی ، از جمله اختلال اضطراب عمومی ، اختلال هراس ، OCD و هیپوکندریازیس همراه است.
این بیماری ممکن است بعد از یک بیماری پزشکی که شامل تجربه دشوار استفراغ بوده است ، شروع شود. سپس محرکهای دستگاه گوارش به بیش فعالی مبتلا می شوند و ارزیابی نادرستی از این نشانه ها صورت می گیرد که منجر به اجتناب از تهوع می شود، که کارآیی را در مدیریت نشانه های طبیعی دستگاه گوارش کاهش می دهد و این امر باعث جلوگیری بیشتر تهوع می شود.
اندازه گیری
پرسشنامه (Emetophobia (EmetQ-13 اجتناب از خطر و درک خطر را در بر می گیرد ، با سؤالاتی در مورد اجتناب از اشکال مختلف حمل و نقل ، اجتناب از مکانهایی که هیچ گونه مراقبت پزشکی در دسترس نباشد، اجتناب از سایر افرادی که ممکن است به احتمال زیاد استفراغ می کند، و این باور که دیدن و بوی استفراغ احتمالاً باعث استفراغ می شود.
درمان
مواجهه در معرض محرک های ایجاد کننده معمولاً برای درمان فوبیا مورد استفاده قرار می گیرد.
مواجهه محرک های شنیداری و دیداری استفراغ افراد یک گزینه درمانی است، قرار گیری در معرض محرک بیشتر بر رفتارهای اجتنابی متمرکز است.
با این حال، تحقیقات بسیار محدودی در مورد درمان بیماری emetophobia وجود دارد.
