۱. نگرانی مشخص اما اضطراب مبهم است.
نگرانی ها واقع گرایانه هستند و مربوط به موقعیت های خاص است .
از طرف دیگر اضطراب ترس عمومی “ناشناخته” است.
بیشتر اوقات اضطراب را نمی توان توسط کسی که آن را تجربه می کند،نام برد یا توضیح داد.
۲. نگرانی باعث رفع مشکل می شود اما اضطراب فلج کننده است.
از آنجا که نگرانی ناشی از موقعیت های خاص و غالبا واقع گرایانه است،فرد برای حل مشکل خود اقدام می کند و علت نگرانی خود را حذف می کند.
اما در اضطراب افراد نمی توانند دلایل خاصی برای ترس های خود پیدا کند. در نتیجه ترس به همه موقعیت های زندگی تعمیم می یابد. بنابراین پاسخ طبیعی به اضطراب، فلج و عدم توانایی در انجام آن است.به همین دلیل بیشتر افراد برای کنترل اضطراب به سمت رفتارهای اجباری روی می آورند.
۳. نگرانی باعث واکنشهای هیجانی خفیف می شود اما اضطراب باعث واکنش شدید هیجانی می شود.
نگرانی یک واکنش طبیعی انسان است. اگر انسان به هیچ وجه نگرانی نداشته باشد، دیگر راهی برای زنده ماندن وجود ندارد.
نگرانی یک واکنش عاطفی حداقلی را ایجاد می کند، زیرا ما هنوز قادریم علیه آنچه ایجاد نگرانی می کند، اقدام کنیم.
کسانی که با اضطراب مزمن درگیر هستند، واکنش های عاطفی غیر منطقی و بیش از حد نسبت به محیط و شرایط خود دارند.
مانع از توانایی عمل در برابر آنچه که باعث اضطراب است، می شود.
۴- نگرانی قابل کنترل است اما اضطراب شما را کنترل می کند.
اگرچه نگرانی یک پاسخ طبیعی انسانی است ، اما ما قادر به کنترل مدت زمان آن هستیم. از آنجا که نگرانی به ما امکان می دهد تا از نظر شناختی مسئولیت پاسخگویی به آن را داشته باشیم، می توانیم در پاسخ، احساسات خود را کنترل کنیم.
اما اضطراب مزمن مربوط به خارج از آگاهی شناختی ماست، فرد مسئولیتی در قبال واکنش اضطرابی خود احساس نمی کند و واکنش های بدنی ما را کنترل می کند.
۵- نگرانی نسبتاً موقتی است. اضطراب می تواند ادامه دار باشد.
نگرانی ریشه در مسائل واقع بینانه دارد. این امر باعث انگیزه رفع مشکل می شود، اغلب یک تجربه موقتی است.
اضطراب مزمن و بی نظم یک ترس عمومی از ناشناخته هاست و توضیح علت آن دشوار است.
۶. نگرانی در ذهن است اما اضطراب در بدن بروز می کند.
هنگام توضیح آنچه باعث نگرانی می شود، غالباً توضیحی خطی و منطقی وجود دارد که می تواند به صورت کلامی ارتباط برقرار کند.
اضطراب مزمن و بی نظم یک واکنش جسمی در بدن است. ذهن جدا از بدن به استرس پاسخ می دهد . بیشتر اوقات، کسانی که با اضطراب درگیر هستند، از این واقعیت آگاه نیستند که رویدادهای کوچک آزار دهنده که در گذشته باعث ایجاد اضطراب مزمن در بدن است.
۷. نگرانی تأثیر منفی بر عملکردهای شخصی یا حرفه ای ما نخواهد گذاشت. اضطراب توانایی ما در عملکرد عادی را خراب می کند.
ما قادریم نگرانی را با تغییر شرایط و محیط از بین ببریم، می توانیم ذهن خود را نسبت به آنچه احساس نگرانی می کند، جدا سازیم.
اضطراب حتی زمانی که هیچ تصوری از علت آن نداریم، توانایی ما در عملکرد طبیعی را خراب می کند.
کسانی که با اضطراب مزمن دست و پنجه نرم می کنند در تمرکز مشکل دارند و غالباً خسته و غیر طبیعی به نظر می رسند و “تصاحب” ذهن را تجربه می کنند.
اضطراب حتی زمانی که ما نسبت آگاهی نداریم، وجود دارد و همه رویدادها (کابوس های شبانه)در بدترین حالت خود برای ما نمایان می شوند.
