بر کسی پوشیده نیست که رفتارهای چالش برانگیز و اوتیسم دست به دست هم می دهند، و در مواجهه با چالش های ارتباطی، حساسیت های پردازش حسی، ناتوانی در بیان و درک احساسات، کنترل ضعیف تکانه و مشکلات خودتنظیمی، تعجب آور نیست که کودکان مبتلا به اوتیسم گاهی اوقات می تواند مانند یک بمب ساعتی به نظر برسد.
دنیای آنها ۱۰۰% مواقع طاقت فرسا و خسته کننده است و تا زمانی که نتوانید دلیل چالش های فردی فرزندتان را درک کنید و راهبردهای مقابله ای مناسب را بیابید، نمی توانید به او کمک کنید.
اگر روزهای خود را با این احساس می گذرانید که انگار دائماً در حال عبور از موانع هستید، نگران کسی یا چیزی هستید که فرزندتان را از کار می اندازد، سخت است که کاملاً تحت تأثیر این مین قرار نگیرید.
خبر خوب این است که اینترنت مملو از انواع نکات و ترفندها است نه تنها در مورد نحوه رسیدگی به رفتارهای چالش برانگیز و اوتیسم، بلکه در مورد چگونگی درک ریشه مشکلاتی که فرزندتان با آن مواجه است تا بتوانید از بروز رفتارهای نامطلوب در کودکتان جلوگیری کنید. اولین مکان.
اوتیسم و کشیدن مو
- به دنبال دلایل باشید. چرا فرزند شما موها را می کشد؟ آیا این به عنوان راهی برای جلب توجه کسی است یا برای ابراز خشم؟ رفتار او را در یک دوره زمانی دنبال کنید و به دنبال سازگاری باشید تا بتوانید دلایل زیربنایی کشیدن موها را بررسی کنید.
- از تقویت مثبت استفاده کنید. هنگامی که می دانید چرا او موها را می کشد، راه هایی برای هدایت او به سمت چیزهای مثبت تر پیدا کنید. به عنوان مثال، اگر او برای جلب توجه موها را می کشد، به او بیاموزید که به آرامی روی پای شخصی ضربه بزند. هنگامی که او مفهوم را فهمید، رفتار منفی (کشیدن مو) را نادیده بگیرید و به رفتار مثبت (ضربه زدن روی پا) پاداش دهید.
- آرام بمان. اگر فرزندتان موهای شما را می‌کشد، هر حرکت ناگهانی می‌تواند آسیب بیشتری نسبت به زمانی که آرام بنشینید و بخواهید چنگال کودکتان را شل کنید، به دنبال داشته باشد. همین امر زمانی صدق می کند که کودک موهای خود را می کشد. هرچه آرامتر باشید، احتمال بیشتری وجود دارد که بتوانید مداخله کنید و از آسیب جدی جلوگیری کنید.
- موهای بلند را از پشت بسته نگه دارید. بافته‌های فرانسوی، نان‌های بالرین و بافته‌های دم ماهی راه‌های موثر و شیکی برای دور نگه داشتن موهای بلند ارائه می‌دهند!
- موهای کوتاه تری را انتخاب کنید. اگر فرزندتان موهایش را کنده و حاضر نیست به اندازه کافی آرام بنشیند تا بتوانید موهایش را ببندید، آن را کوتاه کنید. اگرچه ایده آل نیست، اما این گزینه کاربردی تر است و تضمین می کند که در صورت عدم دسترسی به مداخله، حداقل آسیب وارد می شود.
- از دستکش های خراش دار استفاده کنید. صبر کن چی؟ می دانم عجیب به نظر می رسد، اما صدایم را بشنو. اگر کوچولوی شما فقط در حالات خاصی موها را می کشد (در حالی که درگیر چیزی استرس زا است، هنگام خواب و غیره)، تاپ ها و دستکش هایی وجود دارند که می توانند کمک کنند. این لباس در ابتدا برای جلوگیری از خراشیدن بچه‌های مبتلا به اگزما طراحی شده بود، اما به عنوان یک راه عالی برای جلوگیری از کشیدن مو توسط بچه‌ها عمل می‌کند!
اوتیسم و خراشیدن
- ناخن های دست را کوتاه نگه دارید. من متوجه هستم که این علم موشکی نیست، اما ما تمایل داریم چیزهای بدیهی را زمانی که در حال مبارزه هستیم فراموش کنیم. بنابراین، اگر کودک شما خراش می کند، حتما ناخن هایش را کوتاه نگه دارید. اگر کوتاه کردن ناخن‌ها برایتان دشوار است، پس از حمام طولانی، وقتی می‌دانید که ناخن‌ها نرم‌تر هستند، از سوهان ناخن استفاده کنید، اگر کودک شما حساسیت‌های حسی دارد، به جای ناخن‌گیر از سوهان ناخن استفاده کنید و سعی کنید ناخن‌ها را در حالی که کودکتان مراقب ناخن‌هایش است کوتاه کنید. نمایش مورد علاقه به عنوان راهی برای پرت کردن حواس او.
- اندام ها را پوشیده نگه دارید. اگر کودک شما مستعد خراشیدن است، مطمئن شوید که او را پیراهن و شلوار آستین بلند بپوشید. همین امر در مورد مراقبین نیز صدق می کند. شما می خواهید میزان پوست در معرض دید را به حداقل برسانید تا خطر شکستن پوست کودکتان هنگام خاراندن کاهش یابد.
- گزارشی نگه دارید به زمانی که کودکتان در حال خاراندن است توجه کنید تا بتوانید محرک ها را شناسایی کنید. آیا این یک راه ارتباطی، از بین بردن عصبانیت است یا حساسیت پوستی مانند اگزما دارد؟ هنگامی که دلیل رفتار کودک خود را فهمیدید، می توانید برای پاداش دادن به رفتار مناسب، تقویت مثبت را اعمال کنید و برای اصلاح هر گونه بیماری پوستی که ممکن است مشکوک باشید، اقدامات لازم را انجام دهید.
- از دستکش خراش استفاده کنید. در حالی که سعی می کنید ریشه رفتارهای خراشیدن کودک خود را پیدا کنید و راهی برای از بین بردن آنها بیابید، دستکش های خراش راه خوبی برای به حداقل رساندن آسیب هستند. در حالی که فرزند شما همچنان می تواند تلاش کند خود و دیگران را خراش دهد، نمی تواند آسیب زیادی وارد کند.
اوتیسم و تند خوردن
- روی بافت ها تمرکز کنید. اگر کودک شما از پوره ها، غذاهای ترد یا غذاهای نرم اجتناب می کند، این احتمال وجود دارد که در پردازش حسی در رابطه با غذا دچار مشکل شود. چیزهایی را که فرزندتان می‌خواهد یا نمی‌خورد یادداشت کنید تا ببینید آیا می‌توانید هر گونه مواد غذایی را تشخیص دهید یا نه، و سپس سعی کنید از نوع غذایی که تحملش برای او دشوار است اجتناب کنید.
- میان وعده ها را بین وعده های غذایی محدود کنید. اطمینان از گرسنه بودن فرزندتان در زمان غذا می تواند کمک زیادی به او کند تا چیزهای جدید را امتحان کند، بنابراین سعی کنید تنقلات و نوشیدنی ها را محدود کنید. فقط مراقب باشید که بین وعده های غذایی زیاد فاصله نگیرید زیرا گرسنگی شدید می تواند تأثیر منفی بر رفتار کودک بگذارد و حتی کمتر احتمال دارد که غذاهای جدید امتحان کند!
- همیشه چیزی را به فرزندتان پیشنهاد دهید که دوست دارد. ایجاد یک وعده غذایی که کاملاً عاری از غذاهایی باشد که کودک شما می خورد، یک فاجعه است. یک استراتژی بهتر این است که ۳ غذای مورد علاقه او و ۱ یا ۲ چیزی را که دوست دارید بدون هیچ انتظاری امتحان کند، ارائه دهید. هرچه کمتر احساس خطر کند، بهتر است.
- یک داستان اجتماعی بنویسید. داستان‌های اجتماعی که توسط کارول گری خلق شده است، توصیف‌های مکتوب از موقعیت‌ها و رویدادهای روزمره است که از دیدگاه کودک گفته می‌شود. هدف پشت داستان های اجتماعی این است که به کودک چیزی برای تمرین بدهیم تا زمانی که موقعیت توصیف شده واقعاً اتفاق افتاد، آماده شود. این می تواند یک ابزار عالی برای کمک به تشویق افراد حساس مبتلا به اوتیسم برای امتحان کردن غذاهای جدید باشد.
اوتیسم و خواب
- مقاوم باش. تحقیقات نشان می‌دهد که بچه‌ها زمانی به بهترین شکل ممکن رشد می‌کنند که بر روی یک برنامه ثابت باشند، و اگر کودک شما برای به خواب رفتن مشکل دارد – و به خواب می‌ماند – مهم است که یک برنامه روتین قابل پیش‌بینی داشته باشید. هر روز در ساعت مشخصی به رختخواب بروید و از خواب بیدار شوید. دوره زمانی.
- ورزش منظم داشته باشید. فعالیت بدنی نه تنها در کمک به خواب بهتر ما موثر است، بلکه به ما کمک می کند تا خواب عمیق تری نیز داشته باشیم، بنابراین مطمئن شوید که کودک شما در طول روز به اندازه کافی ورزش می کند.
- رژیم غذایی کودک خود را تنظیم کنید. حذف کافئین و شکر از رژیم غذایی فرزندتان یک استراتژی عالی دیگر برای کمک به بهبود الگوهای خواب اوتیسم است. نمی توانید آن را به طور کامل قطع کنید؟ سعی کنید بعد از ناهار آن را محدود کنید تا کودکتان تا زمان خواب آرامتر باشد.
- حواس پرتی های حسی را حذف کنید. اگر کودک شما به محرک های خارجی مانند نور، صداها و بافت ها حساس است، اقداماتی را برای حذف آنها از محیط خواب خود انجام دهید. برای جلوگیری از نور خورشید پرده های سیاه بخرید، روی یک دستگاه نویز سفید سرمایه گذاری کنید تا صداهای شبانه را از بین ببرید، مطمئن شوید که PJ ها و ملافه های او از پارچه های راحت و بدون برچسب ساخته شده اند… شما این ایده را متوجه شدید.
- از ابزار خواب استفاده کنید. ابزارهای شگفت انگیز زیادی وجود دارد که ممکن است به کودک شما کمک کند شب بهتری بخوابد. پتوهای سنگین فشار و ورودی حسی را فراهم می کنند و در عین حال باعث ترشح سروتونین می شوند که به خواب کمک می کند. زمان‌بندی‌ها و نمودارهای برچسب وقتی به درستی استفاده می‌شوند، می‌توانند انگیزه‌های شگفت‌انگیزی باشند. و حتی ممکن است به فکر ساختن یک “چادر” بر روی تخت کودک خود باشید تا او در طول شب در غار خود احساس امنیت و آرامش کند. و اگر کودک شما مستعد خراشیدن یا کشیدن مو است، ممکن است بخواهید از دستکش های خراش یا بالاپوش خواب با دستکش های خراش دار تعبیه شده در آن استفاده کنید تا رفتارهای چالش برانگیز را به حداقل برسانید.
اوتیسم و پرخاشگری
- برنامه داشته باشید. اوتیسم و پرخاشگری می تواند بسیار دشوار باشد، و قبل از اینکه بتوانید با آن مقابله کنید، نیاز به یک برنامه دارید. اگر کودکان دیگری در خانه شما وجود دارند که ممکن است زمانی که کودک مبتلا به اوتیسم شما پرخاشگری را تجربه می کند در معرض خطر قرار گیرند، مطمئن شوید که برنامه ای دارید تا در صورت لزوم آنها را به محل امن برسانید. این طرح را بارها و بارها تمرین کنید تا مطمئن شوید که می‌دانند در صورت نیاز چه کاری انجام دهند، و به آنها «کلمات ایمن» بدهید تا بدانند چه زمانی باید اقدام کنند. مطمئن شوید که برای فرزند مبتلا به اوتیسم خود نیز برنامه ای دارید. مکانی امن برای او ایجاد کنید تا بدون آسیب رساندن به خود یا دیگران، پرخاشگری خود را از بین ببرد. یک کیت آرامش همراه با ابزارهایی که می تواند برای آرام کردن خود استفاده کند، در دسترس داشته باشید. داشتن یک برنامه عمل برای ایمن نگه داشتن کل خانواده از قبل می تواند به حداقل رساندن آسیب روحی و جسمی در هنگام بروز یک موقعیت اضطراری کمک کند.
- اول مراقب خودت باش هنگامی که برنامه ای در دست اجرا دارید، مطمئن شوید که به شما رسیدگی می شود. می دانید چگونه به ما می گویند که ابتدا ماسک های اکسیژن خود را بپوشانیم تا بتوانیم به فرزندانمان کمک کنیم؟ خوب اینجا هم همینطوره اگر کودک شما به ذوب های تهاجمی معروف است، مطمئن شوید که هر روز کاری برای پر کردن فنجان خود انجام می دهید تا در صورت نیاز آماده و قادر به مقابله با آن باشید. این می تواند به سادگی نوشیدن یک فنجان قهوه به تنهایی در حمام قبل از رفتن همسرتان به محل کار در صبح باشد. نیازی نیست که بزرگ باشد، اما باید بخشی از برنامه روزانه شما باشد.
- به دنبال سازگاری باشید و محرک ها را شناسایی کنید. گزارشی از الگوهای رفتاری فرزندتان را در طول چند روز نگه دارید و ببینید آیا سازگاری وجود دارد یا خیر. مواردی مانند خواب، رژیم غذایی، حرکات روده، تغییرات روتین، بیماری و غیره را حتماً ثبت کنید زیرا همه این موارد می‌توانند بر رفتار تأثیر منفی بگذارند.
- محرک ها را شناسایی کنید هنگامی که شروع به مشاهده الگوهای رفتاری مشابه کردید، می توانید سعی کنید آنها را دور بزنید. خواب را در اولویت قرار دهید، او را از مدرسه دور کنید، زمانی که در شرایط آب و هوایی قرار دارد، از برنامه های بصری استفاده کنید تا او را برای تغییرات روتین آماده کنید و راه هایی برای مدیریت اضافه بار حسی پیدا کنید.
- از تقویت مثبت استفاده کنید. در حالی که هر دو شکل مثبت و منفی تقویت می توانند از نظر تنظیم احساسات و رفتار مفید باشند، تحقیقات نشان می دهد که تقویت مثبت موثرترین است. نمودارهای رفتار و نمودارهای پاداش زمانی که به درستی استفاده شوند می توانند انگیزه های شگفت انگیزی باشند.
- خودتنظیمی را آموزش دهید. کودکانی که خودکنترلی ضعیفی دارند، نسبت به همسالان خود منضبط خود، مشکلات رفتاری بیشتری از خود نشان می‌دهند، که باعث می‌شود آموزش خودتنظیمی به کودکان مهم‌تر از آن چیزی باشد که ما فکر می‌کنیم. ما یک پست کامل در مورد خودتنظیمی نوشته‌ایم، که به ۶ استراتژی اصلی می‌پردازد:
-
- در مورد قوانین و انتظارات شفاف باشید
- یک روال قابل پیش بینی را دنبال کنید
- به طور منظم یادآوری کنید
- از تقویت مثبت استفاده کنید
- چیزی را تا اخر دنبال کردن
- الگوی مثبتی باشید
لانا دیوید یک بار گفت: «رفتار، ارتباط است. تغییر محیط و رفتارها تغییر خواهد کرد ، و در حالی که نمی توانم قول بدهم که این نکات و ترفندها پاسخی باشد که در مورد رفتارهای چالش برانگیز و اوتیسم به دنبال آن هستید، امیدوارم حداقل به شما انگیزه دهند که خارج از چارچوب فکر کنید.
به جای تمرکز بر روی رفتاری که فرزندتان از خود نشان می دهد، سعی کنید عمیق تر شوید و بفهمید که چرا او موها را می کشد، می خراشد، از خوردن غذا امتناع می کند، چندین بار در شب بیدار می شود یا چندین بار در روز دچار آب شدگی می شود. زمان می برد، اما زمانی که دلیل خود را فهمیدید، نیمه راه به هدف خود برای کمک به فرزندتان نزدیک شده اید.
