انسان‌ها آفریده‌های عجیبی هستن
تمام حرکاتشون بر پایه‌ی امیال اوناست،
و شخصیت‌شان بر پایه‌ی درد ساخته میشه
هرچقدر که شاید سعی کنن
تا درد رو سرکوب کنن،
تا امیالشون رو فرو بنشانن،
نمیتونن خودشون رو از بندگی ابدی
به احساساتشون نجات بدن
تا زمانی که طوفان درونشون در جریان باشه،
نمیتونن هیچ صلحی پیدا کنن
نه در این زندگی،
نه در مرگ
به همین خاطر، هر روز،
هر کاری که لازمه رو میکنن
درد کشتی اوناست،
و مِیل هم قطب‌نمای اونا
تمام چیزی که بشر بهش تواناست
